กาละภักดิ์

จวบร้อยปีผ่านไปด้วยใจมั่น
คอยคืนวันแห่งรักประจักษ์ผล
วอนเทพไท้ในฟ้าบันดาลดล
ให้หนึ่งคนใครนั้นพลันกลับมา

ละอองจันทร์ ช้อนตามองเธอ บุราณาเห็นในประกายตางามคล้ายมีแววรำลึกและแฝงไปด้วยความรู้สึกอันแสนลึกซึ้ง ซึ่งเธอเดาว่า คนที่หล่อนกำลังนึกถึงในเวลานี้คงเป็นคนรักของหล่อนแน่ ๆ
“ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีใครคนหนึ่งเคยพูดกับฉันแบบนี้”
“ณาเดาว่าต้องเป็นคนรักของคุณ”

การรอคอยของหัวใจ ไม่อาจหยุดลงได้ด้วยกาลเวลา
ทุก ๆ อักษรที่กลั่นออกมา คำนั้นทรงค่าแทน....กาละภักดิ์