นาฏอักษร

ฤดู

ฤดูร้อน...
ดาวเหลืองอ่อนยิ้มเริงร่า
นมอุ่นจิบแก้มจันทรา
ดวงตาอ่อนล้า... หลับไม่ลง


นั่งชมเวหา
งดงามนัยน์ตาลุ่มหลง
จันทร์งามอ่อนล้าครึ่งวง
ข้ายังคง "อยู่ที่เดิม"


ฤดูฝน...
ฟ้าเบื้องบนหม่นแรงเสริม
กอดเข่ามองฟ้าตามเดิม
ดวงตาเริ่ม... ปริ่มน้ำตา


บทเพลงขลุ่ยผิว
ลอยลิ่วผสมเสียงฝนฟ้า
"คิดถึง...คนไกลดวงตา
ถวิลหา...คนใกล้ดวงใจ"


ฤดูหนาว...
ดาวนับหมื่นพราวสดใส
ข้า กระชับผ้าห่ม ทอดตาไกล
แสงดวงไฟหรี่แรงลม...


ดาวพุ่งเป็นสาย
พลันหาย ข้าทุกข์มิสุขสม
อธิษฐานมิทัน เศร้าโศกตรม
ยืนกลางน้ำค้างพรม...เดียวดาย