บุพเพพยศ

พันเอกนฤเคนทร์ นายทหารหนุ่มหล่อเถื่อน อนาคตไกล ถูกบุพเพเล่นตลก...พามาตกหลุมรักสาวเพี้ยน อันนา ผู้ที่รักการกอดคานเท่าชีวิตได้อย่างไรไม่รู้...สิ่งที่เขารู้คือต้องงัด แงะ แซะ เธอออกมาจากคานเพื่อมาแต่งงานด้วยให้ได้!
แต่...นอกจากว่าที่เมียจะพกความเพี้ยนมาเต็มพิกัดแล้ว ยังพกความพยศจนเขาอ่อนใจยิ่งกว่าปราบผู้ร้ายเสียอีก!
งานนี้หนุ่มหล่อเถื่อนจึงต้องทำทุกวิถีทาง...เพื่อที่จะปราบความเพี้ยนและความพยศของว่าที่เมีย...แม้จะต้องทิ้งลายเสือเถื่อน เปลี่ยนเป็นแมวขี้อ้อนแถมเล่นลิเกเป็นก็ตาม...ก็คนมันรัก จะทำยังไงก็รักนี่นา..

“มุสาวาทา เวรมณี งดเว้นจากการพูดเท็จ...แน่ใจหรือ...ว่าไม่ได้เอาหัวใจพี่ไป...ทำไมเวลาที่ไม่เจอข้าวแล้วพี่ทุรนทุรายราวข้าวเป็นทุกขั้วหัวใจของพี่...ที่หากขาดเมื่อไหร่ก็ขาดใจเมื่อนั้น”
คนฟังหลุดขำออกมาอย่างกลั้นไม่ทัน “คิกๆ ทำไมชอบทำอะไรขัดกับหน้า..หรือว่าวันนี้แม่ทำกับข้าวผิดสำแดงคะ พี่หน้าเถื่อนของข้าวถึงได้พูดเสี่ยวๆ แบบนี้ ไม่บอกว่าเป็นพันเอกข้าวคงนึกว่าพระเอกลิเกมาเอง”
“ถึงจะเถื่อน ถึงจะเสี่ยว...พี่ก็รักข้าวคนเดียวนะ” เห็นแม่ยกสาวอมยิ้ม ผีลิเกยิ่งเข้าสิงเพื่อเอาใจเต็มที่ “ถ้าไม่เชื่อ เอ๊ย พี่จะปล้ำ! ” เอื้อนพลางขยิบตาวิบๆ วับๆ ใส่อย่างโปรยเสน่ห์พร้อมหยอกเย้าทีเล่น
แต่เอาจริง!!!