บ่วงรักเทพบุตรทะเลทราย

“ดูท่าทางเธออยากจะเป็นนางบำเรอองค์รัชทายาทเหลือเกินนะ ทำไม!! ต้องเป็นคนใหญ่คนโตมียศมีตำแหน่งหรือไงเธอถึงจะบริการยอมพลีร่างให้เชยชม” อิสมิลเหยียดยิ้มมองดวงหน้าหวานใสอย่างดูแคลนก่อนจะดันร่างบางล้มลงบนเตียงกว้าง ทันทีที่หลังสัมผัสกับที่นอน คนึงหารับรู้ได้ถึงสัญญาณอันตรายที่กำลังคุกคามเธอ ร่างบางตั้งหลักวิ่งตรงไปยังประตูทางออกที่ชายหนุ่มเปิดทิ้งไว้เพื่อหนีจากสถานการณ์อันล่อแหลม

“จะหนีไปไหน” อิสมิลใช้วงแขนแข็งแกร่งโอบรวบเอวคอดของคนตัวเล็กให้ล้มลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับทาบทับกักขังคนึงหาไว้ใต้ร่างแกร่ง

“ปล่อยฉันเถอะนะคุณอิสมิล ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ” คนหวาดกลัวร้องขอเนื้อตัวสั่น

“ฮึ ไม่อวดเก่งปากกล้าด่าฉอดๆ ๆ เหมือนเมื่อกี้อีกล่ะ” รอยยิ้มอย่างผู้มีชัยปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร คนึงหายอมรับว่าอิสมิลเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกใจเต้นรัวเนื้อตัวร้อนผ่าวทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้ แต่เพราะคำพูดเหยียดหยันและสายตาดูแคลนทำให้ความหลงใหลที่เก็บซ่อนในใจแปรเปลี่ยนเป็นชิงชัง

“คนเลว ฉะ...อื้อ อื๊ย” คนึงหาครางประท้วงในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนระอุบดเคล้าริมฝีปากอิ่มอย่างหนักหน่วง คนตัวเล็กพยายามผลักดันร่างแกร่งที่กำลังจูบเธออย่างดูดดื่มให้ออกห่างแต่มีหรือที่คาสโนว่าหนุ่มผู้เอาแต่ใจจะปล่อยขนมหวานรสชาตินุ่มละมุนตรงหน้าให้รอดพ้นบ่วงเสน่หา