อสูรสยบรัก

“เมื่อคืนฉันไม่ได้ตั้งใจ เธอจะเอายังไงก็ว่ามาสิ”
“เมื่อคืนดิฉันก็ไม่ได้ตั้งใจเหมือนกันค่ะบอส”
เมริสาพูดเสียงเศร้า เธอเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็คงโยนความผิดให้เขาฝ่ายเดียวไม่ได้ ในเมื่อเธอเองก็มีส่วนผิดที่ลุ่มหลงไปกับรสสัมผัสจนปล่อยตัวปล่อยใจให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น และเธอจะไม่มีวันเอาเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้มาผูกมัดทั้งเธอและคาร์ลอสโดยเด็ดขาด
“แล้วจะเอายังไง เงินสักก้อนดีไหม เท่าไรว่ามา แต่เธอต้องสัญญาว่าจะลืมเรื่องนี้ให้หมด”
เมริสาไม่ตอบ เธอก้มหน้านิ่ง คำพูดของเขาเมื่อครู่เหมือนมีอะไรสักอย่างแหลมๆ พุ่งเข้าชนใจของเธอ เจ็บจนน้ำตาเอ่อ ไม่ถึงนาทีเธอก็ปล่อยโฮออกมา
“ไม่เอาเงิน ไม่เอาอะไรทั้งนั้น แต่จะลืม” เสียงสั่นสะอื้นพยายามบอกเขา คาร์ลอสยันตัวเองลุกขึ้นยืน
“เมริสา” เขาเรียกเธอด้วยเสียงอ่อนโยนแล้วดึงมากอด เมริสาทิ้งของในมือแล้วโอบกอดเขาเช่นกัน
“ไม่เอาน่า ฉันแค่ล้อเล่น เธอนี่เอะอะก็เอาแต่ร้อง”
คาร์ลอสจูบกระหม่อมเธอเบาๆ เมื่อครู่เขาเพียงแค่ลองใจ เห็นท่าทางของเธอแล้วก็มั่นใจว่าเธอไม่ได้หวังจะจับเขา หรือทำไปเพื่อเรียกร้องเงิน
“ฉันจะลืม” เธอแหงนหน้าบอกเขาแววตามุ่งมั่น “ฉันไม่อยากให้ใครรู้ค่ะ เก็บเป็นความลับนะคะบอส เรา…ไม่มีอะไรกัน แค่ฝันเท่านั้น”
“โอเค”
คาร์ลอสตอบตกลงอย่างง่ายดาย เพราะเขาคิดว่าคงจะต้องปล่อยเธอกลับไปเสียก่อน เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เขาจะให้นิยามเธอไว้ในฐานะอะไร จะให้กลับไปเป็นเลขาฯ ส่วนตัวดังเดิมแล้วทำเหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น หรือว่าจะยกฐานะขึ้นมาเป็นผู้หญิงคนสำคัญของนายคาร์ลอส แอนเดเรดี
“งั้นฉันไปล่ะค่ะ” เมริสาผลักเขาให้คลายอ้อมแขน แต่เขากลับรัดแน่นและยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งให้เธอ
“จูบลากันครั้งสุดท้ายนะเมริสา หลังจากจูบนี้เราจะลืม” สายตาของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความโหยหิว เปลือกตาหลุบมองทรวดทรงองค์เอวของเธอ
“ไม่เอา”
“เอาน่า” คาร์ลอสเริ่มเกลี้ยกล่อม “จูบนิดเดียวเท่านั้น”
“แต่ว่า…”
เมริสาเริ่มคิดหนัก เธอแหงนมองริมฝีปากเขาแล้วรีบก้มหน้าลงกลัวว่าจะเผลอสบนัยน์ตามีเสน่ห์ให้ใจสั่นไหว เธอกำลังสับสนในความคิดอย่างหนัก ปลายคางมนสวยถูกเชยขึ้น นิ้วอุ่นนุ่มลูบไล้ที่แก้มเธอ และเสยผมที่ปรกหน้าออกอย่างอ่อนโยน คาร์ลอสมองแก้มแดงระเรื่อด้วยความอายของอีกฝ่ายแล้วอมยิ้ม เพราะมันช่างดึงดูดให้อยากสัมผัส แต่เขาคิดว่าเอาไว้ก่อน ริมฝีปากหวานฉ่ำนี่ต่างหากที่ต้องรีบฉกชิม มือเขาเลื่อนไปประคองท้ายทอยเธอไว้มั่นเตรียมพร้อมมอบจูบให้เธอ
“อย่านะคะ” เธอบอกเสียงสั่น แต่ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อหยุดยั้งเขา
“อีกสักครั้งจะเป็นไรไป ไหนๆ เราก็…นะเมริสา มันเป็นความลับ ไม่มีใครรู้หรอก”
เมริสาไม่มีโอกาสที่จะได้เอ่ยค้านคำใดออกมา เพราะเขารีบบดจูบเร่าร้อนลงบนริมฝีปากอิ่มของเธอเสียก่อน ซึ่งชั้นเชิงของจุมพิตหวานนั้นถึงกับทำให้หญิงสาวตัวอ่อนระทวยและเคลิบเคลิ้มไปกับเขา แล้วคำว่า ‘ได้ค่ะ’ จึงถูกเปล่งออกมาทันทีเมื่อเขาถอนจูบออกไป
“ดีมาก เด็กดี อีกแค่ครั้งเดียว”
เอ่ยพลางก็รวบชายกระโปรงถอดออกทางศีรษะ ทำให้ร่างเล็กบางที่ไร้ชั้นในปกคลุมเปิดเปลือยสู่สายตาคมอีกครั้ง คาร์ลอสยิ้มกรุ้มกริ่มเต็มหน้า
“ไปที่เตียงนุ่มของเรากันดีกว่านะสาวน้อย”
พูดจบก็ตวัดร่างบางขึ้นแนบอกมุ่งตรงไปที่เตียงซึ่งเป็นดังวิมานบนสวรรค์ ไม่นานจากนั้นไฟสวาทก็ถูกจุดขึ้นอย่างเร่าร้อน สุขสมเพลิดเพลินจนลืมเวลาและทุกอย่างไปสิ้น