พรหมจรรย์ไร้ราคา

“ใช่ ฉันจะบอกให้น่ะ ฉันน่ะช่ำชองมากจนคุณนึกไม่ถึงเลยล่ะ”
“ถ้าคุณช่ำชองจริง แล้วเล่นตัวกับผมทำไม”
“ก็...” เธออึกอัก “ฉันเลือกไง ถ้าฉันไม่พอใจ ก็อย่าหวังว่าจะได้แอ้ม”
“แต่คุณก็ให้ผมจูบนี่ แสดงว่าคุณก็ไม่ได้รังเกียจผมนี่”
เธออึกอักเข้าไปใหญ่ “ฉันไม่ได้ให้คุณจูบ แต่คุณมาจูบฉันเอง”
“แล้วทำไมไม่ตบตีผมล่ะ”
“ถ้าฉันตบคุณ คุณปล้ำฉัน ฉันก็ซวยสิ อยู่บนเรือจะหนีไปไหนได้”
ขาดคำนั้น ชายหนุ่มก้มลงฉกริมฝีปากเธอแล้วบิดจูบอย่างเร่าร้อน ก่อนถอนออกแล้วจ้องหน้าเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“คุณคงไม่ตบผมหรอก ใช่ไหม” เธอจะอ้าปากตอบ เขาก้มลงจูบเธอซ้ำ แล้วผละออก “เพราะคุณกลัวผมจะปล้ำไง”
“คุณเมฆ...” หญิงสาวหายใจฟืดฟัด “ฉันว่า...” เธอพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มซุกหน้าลงจูบซอกคอเธอเสียฟอดใหญ่ แล้วผละออกมา มองหน้าเธอด้วยสีหน้ากรุ่มกริ่มเหมือนเดิม
“คุณไม่กล้าตีผมหรอก เพราะคุณกลัวผมจะปล้ำ”
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอด กำหมัดแน่น “ฉันว่า...เราอาจจะเคยเจอกันก็ได้ ในผับไหนสักแห่งที่กรุงเทพฯ เราอาจจะเคยมีอะไรกันในห้องน้ำผับ ฉันเลยจำหน้าคุณไม่ได้ไง”
“แต่ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงในห้องน้ำผับนะ” เขาก้มลงจูบบนเนินอกของเธอ หญิงสาวสะดุ้งโหยง ไม่คิดว่าเขาจะคุกคามขนาดนี้ หากปล่อยไว้ เขาคงเลื่อนต่ำลงไปแน่
“พอได้แล้วคุณเมฆ ฉันไม่เล่นแล้วนะ”
“งั้นเอาจริงนะ” ขาดคำนั้น เขารวบกอดร่างอุ่นแล้วจูบไซ้ใบหน้าของหญิงสาวอย่างกระหาย เจ้าหล่อนพยายามปัดป้องด้วยการผลักไส แต่เรี่ยวแรงก็เหือดหาย เพราะรสลิ้นอันหนักหน่วงดุดเดือดที่เขาบรรจงมอบให้ เธอหลงใหลเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสอันเร่าร้อนที่ชายหนุ่มบรรณาการให้อย่างไม่ขาดสาย ฝ่ามือร้ายไล่จับทรวงอกอย่างโหยหา
หญิงสาวเผลอครางความสุขออกมาแผ่วเบา และเรียกชื่อเขาออกมาเต็มปาก “คุณเมฆ...อย่าค่ะ” คำว่าอย่าเปรียบได้กับคำว่าเชิญชวนสำหรับชายหนุ่ม เขากดร่างเธอลงนอนราบกับพื้นเรือ แล้วตะโบมโลมไล้บนเรือนกายสวยงามสุดเซ็กซี่ ฝ่ามือหนาอุ่นเลื้อยจับไปทั่วทุกอณูเนื้อของนวลนาง มันทำให้เขารับรู้ว่าร่างกายของเจ้าหล่อนเต็มไม้เต็มมือยิ่งกว่าเก่า
“อย่าค่ะคุณเมฆ” ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เขาขยับช่วงล่างของลำตัวเข้าแนบชิดหญิงสาว เขากำลังจะพาเธอย้อนสู่ห้วงเวลาอันเจ็บปวดที่แสนสุขสมในอดีต เขากำลังจะทำให้ร่องรอยเหล่านั้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“ปล่อยตัวตามสบายนะ”
“ฉันว่ามัน...”
“มันดี เชื่อผมเหอะ”
หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่น แล้วหลับตาพริ้ม “ถ้ามันเกิดขึ้นอีก คุณจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกเลย”
“ผมไม่ยอมหรอก” เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเหมือนเมื่อสามปีที่แล้วแน่
“ฉันจะไปให้ไกลที่สุด”
“ผมจะจับคุณไว้ให้แน่น จนคุณหนีไปไหนไม่ได้” เขาขยับตัวแล้วกดลึกเข้าสู่ภายในของหญิงสาวได้ครึ่งทาง ร่างบางสั่นสะท้านแล้วเกร็งแน่นตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอคว้าจับร่างเขาไว้แน่นมือเพื่อเป็นหลักยึด หากไม่ทันจะดำเนินบทรักต่อจนสุดทาง เสียงเครื่องเรือดังลั่นมาแต่ไกล