หัวใจในกรงหนาม

"ผู้หญิงหน้าด้าน หน้าตาก็ดี แต่จิตใจใฝ่ต่ำ อยากเป็นเมียฉันมากหรือไงถึงได้ลงทุนมาอ่อยฉันถึงที่นี่ ดีถ้ายังงั้นฉันจะทำให้เธอสมใจปรารถณา" ภูวริษฐ์ตวาดลั่น มนทกานต์น้ำตารื้น เธอต้องทนกับผู้ชายร้ายกาจอย่างเขาไปอีกนานแค่ไหน มีทางเดียวทีเธอจะหลุดพ้นขุมนรกนี้ไปได้ คือการดูแลเขาให้กลับมาเดินได้ให้เร็วที่สุด เธอจะได้หมดหน้าที่ชวนอดสูนี้เสียที
"จะทำให้ฉันสมใจปรารถนาแบบไหนล่ะคะ ถ้าจะให้ฉันเป็นเมียคุณ แน่ใจหรอคะว่า มีปัญญา" มนทกานต์เอ่ยตอบด้วยเสียงที่พยายามคุมไว้ไม่ให้สั่น และมองร่างในรถเข็นด้วยสายตาดูแคลนไม่ต่างจากที่เขาใช้มองเธอ ผู้ชายคนนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว เธอเคยไปทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำใจตอนไหนหรือ ทำไมถึงต้องมาทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้

มนทกานต์ มโนพัศ (มน) อายุ 25 ปี
พยาบาลสาวผู้อาภัพ ต้องมารับหน้าที่ดูแลผู้ชายพิการใจร้าย ที่เกลียดเธอยิ่งสัตว์เลื้อยคลานเพียงเพราะคำว่าบุญคุณ ไม่ว่าเธอจะดีกับเขาเพียงใด สิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือวาจาร้ายกาจ และการกระทำจาบจ้วง ปากเขาบอกเกลียดเธอ แต่กลับลวนลามเธอได้ทุกครั้งที่มีโอกาส
"ผู้ชายอะไร ชาติตระกูลการศึกษาดี แต่จิตใจกลับตรงกันข้ามเหมือนมาจากข้างถนน กายพิการยังไม่พอ ใจยังพิการอีก คนอย่างคุณต่อให้กลับมาเดินเหินได้เหมือนเดิม แต่จิตใจให้ตายก็รักษาไม่หายหรอก"

ภูวริษฐ์ อติวัณณ์วรดล (ภู) อายุ 30 ปี
เจ้าของไร่ชาหนุ่มเจ้าอารมณ์ เลือดร้อน ปากร้าย เมื่อเกิดในชาติตระกูลสูงส่ง จึงไม่คิดจะไปเกลือกกลั้วกับผู้หญิงสกปรกอย่างแม่พยาบาลที่ผู้เป็นมารดาส่งมาดูแลเขา
"นี่เธอคงจะหวังรวยทางลัดล่ะสินะ ทำเป็นพูดว่าแค่มาดูแลให้หายดีแล้วจะไป เจียมเนื้อเจียมตัว แต่จริงๆ อยากจะเป็นเมียฉันจนตัวสั่น จำไว้นะมนทกานต์ต่อให้คนทั้งโลกชื่นชมเธอ แต่อย่าหวังเลยว่าฉันจะชายตาแล เพราะฉันรู้สันดานเธอดีกว่าใคร"

ก่อกุศล เมธาสิทธิกุล (ก้อง) อายุ 31 ปี
หมอหนุ่มผู้รักมั่นในตัวมนทกานต์นับตั้งแต่ได้สบตากันครั้งแรกที่โรงพยาบาล แม้จะรู้ว่าหญิงสาวไม่เคยคิดกับตนมากไปกว่าพี่ชายและที่ปรึกษาที่ไว้ใจได้ ยอมเจ็บยอมช้ำได้ทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียวผู้เป็นเจ้าของหัวใจ
"พี่ก้องให้น้องมนได้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตพี่ก็ให้ได้ถ้าน้องมนขอ พี่ไม่ต้องการอะไรตอบแทนเลยครับ ขอแค่อย่ามองพี่เป็นคนอื่น ให้พี่ก้องได้ดูแลน้องมนไปตลอดชีวิตของพี่ ต่อให้เจ็บกว่านี้พี่ก็ยอม"

กนกจันทร์ ภัทรเวช (มะเหมี่ยว) อายุ 25 ปี
พยาบาลสาวเพื่อนสนิทมนทกานต์ เธอคือแบบฉบับของผู้หญิงที่ปากตรงกับใจอย่างที่สุด ผิดก็แต่เรื่องเดียวที่ปากไม่ยอมเอ่ยไปตามหัวใจคือความรัก มะเหมี่ยวที่แสนร่าเริงได้แต่เก็บงำความรู้สึกที่มีต่อหมอก้องไว้เพียงลำพัง เพราะรู้ดีว่าคงเป็นได้แค่กระต่ายที่เฝ้ามองพระจันทร์เท่านั้น คงไม่มีวันที่พระจันทร์จะลอยต่ำลงมาหา เพราะพระจันทร์ที่เฝ้าหลงไหลมีมนทกานต์เป็นนางฟ้าประจำใจอยู่แล้ว
"หมอคะ มะเหมี่ยวถามจริงๆ เหอะ หมอเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วหรือเปล่าคะ มะเหมี่ยวใส่ใจไปเท่าไหร่ มันถึงได้ไม่เคยเต็มหัวใจหมอสักที"