SET ซีรี่ย์เผลอ ( เผลอรัก + เผลอร้าย )

“ความรักมักเล่นกล”
มายากลที่หาตัวจับได้ยาก อยู่เหนือการควบคุมและการคาดเดาก็คือความรัก ใครกันเคยบอกไว้ว่ารักควบคุมได้ เพิ่งรู้วันนี้เองว่ามัน
...ไม่จริงเลย!!

============================

คำด่ามาทันความคิดและการมองเห็น สภาพเปลือยเปล่าทำให้ฉันรีบดึงผ้านวมผืนใหญ่มาสุ่มอยู่บนตัวให้แน่นหนาขึ้น พยายามม้วนกลิ้งจนอีกร่างเปิดโชว์ความโป๊ไม่ต่างกัน
“นาย!! ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า”
“ถามผม.. แล้วคุณล่ะใส่หรือเปล่า”
แสร้งทำเสียงดังถามอีกฝ่าย แทนที่เค้าจะตอบดีดีกลับยียวน กลั้วเสียงขำกวนประสาท สองมือรวบผ้าห่มไว้แน่นจิกกำจนรู้สึกเปียกชุ่มไปหมด ตาจ้องกร้าวไปที่อีกฝ่าย สภาพฉันตอนนี้คงไม่ต่างจากหนูจนตรอกที่กำลังท้าทายราชสีห์

“หืมม.. นายทำอะไรฉันเนี่ย”
“ผมคนเดียวซะที่ไหน คุณก็ทำด้วย”
แววตาเจ้าเล่ห์แบบนี้ฉันเคยเห็นที่ไหนนะ ดวงตาน้ำตาลอ่อนกลมใสใต้แสงสลัว เมื่อคืน!! ใช่แล้ว...แต่เค้าไม่ใช่คนเมื่อคืนนิ แล้วเค้าเป็นใคร? เข้ามาตอนไหน...แล้วทำไมเราถึงนอนเปลือยกายด้วยกันอย่างนี้
“กรี๊ด!!! แก...ไอ้โรคจิต!”


=================================

จูบแสนหวานกล่อมเราไว้ในโลกแห่งความฝัน ร่างบางในอ้อมกอดผมเกร็งตัวสั่นเทา เสียงหอบหายใจระรวยปล่อยมาไม่เป็นจังหวะ ใจเต้นแรงจนได้ยินออกมานอกอก
“ขอโทษนะคะ ฉันคงเมามากไปหน่อย” เธอผละออกพร้อมเอ่ยคำขอโทษ
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็คงเมาเหมือนกัน” ยิ้มเจ้าเล่ห์แฝงบางอย่างตอบกลับ ปล่อยสายตาหวานละมุนคุยกันอีกอึดใจ แล้วประกบบดเบียดเข้ามาใหม่
“แต่รอบนี้ผมตั้งใจนะ” ผมจูบเธอซ้ำๆ สอดลิ้นเข้ากวาดต้อนฉกชิมรสหวานจนอีกฝ่ายกระเส่าเสียงค้าน ฝ่ามือหนาลูบไล้บีบคลึงทั้วแผ่นหลัง สองเต้ากลมสวยเบียดแน่นอยู่ในอกผม ความรู้สึกเห่อร้อนแผ่กระจายทั่วร่าง
“ดาวกลับดีกว่าค่ะ ขืนอยู่ต่อดาวต้องปล้ำคุณแน่ๆ”