พันธสัญญาศิลามาร

“อสูเรนี่ญาตาวีนะ!” เมื่อเขาผละริมฝีปากออกห่าง หญิงสาวก็รีบเอ่ยเตือนสติคนต้องคำสาป ดวงตาส่อแววเศร้าของคนด้านบนบ่งบอกว่าเขาเองก็เสียใจ

“อสูเร!” เสียงร้องดังลั่นอีกครั้ง เมื่ออาภรณ์ถูกรั้งออกจากกาย ญาตาวีน้ำตาไหลพราก เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว
“แบบนี้ไม่เอานะอสูเร” หญิงสาวส่ายหน้าทั้งน้ำตา

“ญาตาวีอย่าร้อง” แม้จะถูกครอบงำด้วยด้านมืดของร่างกาย แต่จิตใจบางส่วนก็ยังรับรู้อยู่บ้าง

“จะร้อง! ใครใช้ให้มาแก้ผ้าเค้าทำไมล่ะ” เจ้าของริมฝีปากสั่นตวาดขึ้นเสียงดัง สองฝ่ามือน้อยพยายามยกขึ้นปิด
ทรวงอวบของตัวเอง ภูตอสูเรมือไหวเล็กน้อยยามต้องเอื้อมออกไปรั้งข้อมือของอีกคน แล้วกดแนบไว้เหนือศีรษะตามเดิม

“ไม่ได้อยากจะทำญาตาวี แต่ว่า...”