เพียงหนึ่งฤทัย

ทันทีที่ได้เห็นหน้า กริชก็บอกตนเองว่าเขาจะต้องได้สาวน้อยคนนี้มาครอบครอง
ยิ่งเธอบอกปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้าทั้งยังพยายามหลีกหนีเขาอย่างเปิดเผย
กริชกลับเข้าใจไปว่า เธอต้องการเล่นตัวเพื่อปั่นมูลค่าตัวเองให้สูงขึ้น
เขารับคำท้าด้วยการกดดันเธอทุกทางเข้ามาสู่อ้อมอก
แล้วปัดเป่าความทุกข์เท่าโลกทั้งใบของเธอ...ด้วยเศษเงิน


“แพรวยังไม่รู้ด้วยซ้ำค่ะว่าคุณโกรธเรื่องอะไร”
“ไม่ได้โกรธแต่หึงที่แพรวทำท่าอาลัยอาวรณ์ไอ้โปรดเสียขนาดนั้น”
“แพรวเห็นพี่โปรดเป็นเหมือนพี่ชาย เห็นข่าวของพี่โปรด
แพรวก็แค่อยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดา”
“ไม่อนุญาต !” กริชตอบหน้ามุ่ยกลับทันที
“ผมไม่ยอมให้แพรวสนใจผู้ชายคนไหน นอกจากผมคนเดียวเท่านั้น”
“คนอะไรไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย”
ดวงตากลมโตมีแววระอาเมื่อคนตัวโตกลายร่างไปเป็นเด็กชายที่แสนจะเอาแต่ใจตัวเอง
“แพรวนั่นแหละไม่มีเหตุผล คิดดูเถอะเล่นสนใจแต่มัน
แต่กับผมไม่แม้แต่จะโทรมาสักครั้ง”
“คุณก็ไม่โทรหาแพรวเหมือนกัน”
“ก็ผมบอกแล้วไงว่ากำลังงอน”
เหลือแค่ทำปากยื่นยาวออกมาอีกอย่างกริชก็จะกลายร่างเป็นเด็กดื้อเต็มรูปแบบ
ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายยอมเปิดใจงอนง้อก่อน
พอฤทัยก็ไม่คิดจะตั้งแง่ใดๆ อีกต่อไป
กระนั้นความรู้สึกเขินอายก็ทำให้คำพูดต่อมาไม่เต็มเสียงนัก
“ถ้าแพรวพูดแล้วคุณต้องสัญญาก่อนนะคะว่าจะไม่หัวเราะเยาะออกมา”