เพลิงแค้นทัณฑ์ซาตาน

"เมื่อผู้หญิงกำพืดต่ำๆ อย่างเธอและแม่ก้าวเข้ามาทำลายครอบครัวเขา
เขาจึงไม่ต่างจากทอร์นาโดลูกใหญ่ที่สาดซัดที่ไหนก็ราบเป็นหน้ากลอง
ชายหนุ่มหมายใจจะทำลายจนไม่เหลือซาก
แม้ว่าจะเคี้ยวแม่หญ้าหวานจนติดใจแล้วก็ตาม


“...ได้ข่าวว่าแม่เธอก็เป็นแค่โสเภณี ขนาดขายตัวให้คนอื่นได้
ทำไมแย่งสามีคนอื่นจะทำไม่ได้ แถมยังสอนลูก
ให้เป็นเหมือนกับตัวเองอีกตั้งหาก”
“นี่ ! คุณจะดูถูกแม่ฉัน ดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ”
ใช่ ถึงแม่จะเคยทำงานแบบนั้น แตก็ใช่ว่าเขาจะมาดูถูกแม่เธอง่ายๆ แบบนี้
“ไม่เกินไปหรอก ฉันพูดความจริง หลักฐานฉันก็มี”
“งั้นคุณก็เลวไม่ต่างอะไรกับฉันนักหรอก เป็นผู้ชายแต่ทำร้ายผู้หญิง...อื้อ”
เพียงออหูอื้อตาลายเมื่อจู่ๆ ผู้ชายนิสัยร้ายก็ฉกวูบเข้ามาจูบปิดปากเธอ
ริมฝีปากอุ่นร้อนบดขยี้อย่างแรง เธอพยายามแม่มปากสนิท
แต่ปราชญ์ก็ใช้มือแกร่งบีบแก้มเธอให้เผยอรับจูบลงทัณฑ์จากเขา
ผู้หญิงคนนี้หวาน...จนอดคิดไม่ได้ว่า
หากได้ลองลิ้มชิมรสไปทั่วทั้งตัวจะหวานได้สักเพียงไหนกัน
“แพร...” เสียงของแม่ไม่ต่างอะไรกับระฆังช่วยชีวิต
เพียงออรีบใช้โอกาสที่ปราชญ์กำลังตกใจ แทงเข่าเข้าไปกลางกล่องดวงใจ
จนเจ้าตัวสะดุ้งโหยงผละออกโดยอัตโนมัติ
“ฉันไม่เลวพร่ำเพรื่อหรอกนะ จะเลวก็ต่อเมื่อคนคนนั้นควรค่าและเหมาะสม
แล้วเธอก็เป็นหนึ่งในประเภทนั้น
จำไว้นะ...ว่าฉันจะจองเวรกับเธอไปอีกนานเลยทีเดียว”
เพียงออเม้มปากแน่น จ้อมมองใบหน้าหล่อเหลาที่มันช่างดูอัปลักษณ์
ไม่ต่างอะไรกับซาตานตัวร้ายในความรู้สึก แล้วรีบวิ่งออกไปโดยไม่หันกลับไปมอง
“แพรไปทำอะไรมืดๆ อยู่ตรงนั้นน่ะลูก”
“เอ่อ คือแพรเห็น ‘หมา’ มันวิ่งเข้าไปตรงนั้นน่ะค่ะแม่ แพรเลยตามไปดู”"