นางบำเรอชั้นเอก

"เธอคือบรรณาการที่บิดานำมาแลก เพื่อหวังที่บริเวณแนวสันทรายไว้ขุดเจาะน้ำมัน... แต่แล้วชีคคามิลก็ต้องตกใจเมื่อของแลกเปลี่ยนกลับเป็นคนละคนที่อยู่ในภาพ... เขาจะทำอย่างไรกับบรรณาการชิ้นนี้ ที่ช่างเลอค่า... น่าครอบครองยิ่งนัก"

"บุกรุก?!" ชีคคามิลทวนเสียงสูงไม่มีท่าทีหวาดกลัวอย่างที่หญิงสาวอยากเห็น
"ใช่!" ถ้าไม่อยากไปอยู่อย่างลำบากในคุก ก็จงออกไปจากห้องของฉัน แล้วฉันรับรองว่าจะไม่เอาความสิ่งที่คุณใช้วาจาหยาคายนั้นล่วงเกินฉัน"
"เจ้ามีอำนาจอะไรเล่า..ถึงจะกล้ามาจับเราเข้าคุก" รัตติยานึกหาเหตุผลดีสักข้อเพื่อจะทำให้ผู้ชายหน้าตาดีคนนี้เกิดความกลัวและออกไปจากห้องของเธอในที่สุด รอยยิ้มบางๆ ฉาบบนใบหน้าสวยทันทีที่นึกขึ้นได้ พร้อมกับบอกออกไปอย่างไม่ลังเล
"ก็อำนาจของชีคคามิลยังไงล่ะ..!"
"ชีคคามิลงั้นรึ"
"ใช่.." ใบหน้างามเชิดขึ้นอย่างผู้ที่เหนือกว่า
"แล้วเรื่องอะไรที่เจ้าจะไปใช้อำนาจนั้นของเขา เจ้าเป็นอะไรกับเขากันล่ะ?" รัตติยาทำท่าคิดนาน ก่อนตัดใจพูดออกไป
"ฉัน..ฉันเป็นผู้หญิงของเขา"
"นางในฮาเร็ม??." เขายิ้มมุมปาก ความพอใจกระจายเต็มใบหน้าสลักคร้าม