ปีกกากี

กรรมของคนเรามันก็เหมือนเชือก ยิ่งผูกเป็นปมซับซ้อนมากเท่าไหร่ กว่าที่เชือกมันจะคลายกันออกก็ต้องใช้เวลา อาจจะนานจนชั่วชีวิตหนึ่งเลยก็ได้...

ชีวิตของมาริสา เหมือนกับนกน้อยตัวหนึ่ง ที่สยายปีกโผบินออกไปสัมผัสโลกกว้างเพียงลำพัง และพลันต้องติดบ่วงรักกับผู้ชายถึงหกคน จนถูกตราหน้าว่าเป็นนางกากี แต่ใครจะรู้เล่าว่า เบื้องหลังความรักอันลึกล้ำ ซับซ้อน เหล่านั้น เธอต้องผ่านอะไรมาบ้าง...

/////////

ตัวอย่าง (บางตอน)
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
“ก็ผมบอกแล้วว่าจะพาคุณกลับไป ถ้าตราบใดที่ผมยังอยู่ที่นี่ ผมไม่มีวันยอมให้คุณไปนอนกับไอ้นั่นเด็ดขาด”
“เสียใจ เพราะฉันนอนกับเขาไปแล้ว” วงหน้าเนียนนั้นเชิดขึ้น สองตาคมกล้าจ้องหน้ามังกรอย่างท้าทายและไม่ยี่หระกับคำขู่ของเขาเลยแม้แต่น้อย นั่นเองที่ทำให้แรงแค้นในตัวของชายหนุ่มพุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง เขาตรงไปหามาริสา จับแขนเธอไว้แล้วลากให้กลับมาที่บ้านพักในขณะที่อีกฝ่ายก็ขัดขืนสุดแรงจนทำให้ทั้งร่างล้มเซลงบนหาดทราย
หญิงสาวกระวีกระวาดเข้ามาตบตีคนที่นั่งฟุบอยู่เบื้องหน้า เกลียวคลื่นซัดมาใส่ระลอกใหญ่จนทั้งสองร่างเปียกปอน และเมื่อคลื่นสลายไปจึงเผยหยดน้ำตาที่ไหลอาบเปื้อนหน้าหญิงสาว
“ฉันจะทำตัวเลวระยำแค่ไหนมันก็เรื่องของฉัน ทำไมคุณต้องมายุ่ง นี่มันชีวิตของฉัน ฉันจะเป็นคนลิขิตมันเอง”
“แต่คุณแต่งงานมีสามีแล้วนะ รู้ทั้งรู้ว่ามันผิดแต่คุณก็ยังทำงั้นเหรอ ทำไม...คุณลุงให้ความสุขคุณไม่ได้ถึงขนาดต้องแอบมีชู้แบบนี้น่ะเหรอ” มังกรกัดฟันแน่น สายตาดูแคลนของเขายิ่งทำให้มาริสาเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ
“แล้วเรื่องระหว่างคุณกับฉันคืนนั้นหละมันเรียกว่าอะไร หรือแม้กระทั่งตอนนี้ด้วย มันคืออะไร คุณตอบฉันได้มั้ยว่าที่คุณตามฉันมาแล้วพาฉันออกมาจากที่นั่นเพราะว่าอะไร ตัวคุณเองมันจะดีไปกว่าคนอื่นสักเท่าไหร่ ในเมื่อคุณเป็นคนแรกที่ทรยศต่อลุงของคุณเอง และถ้าคุณคิดว่าที่ฉันทำแบบนี้เป็นเพราะลุงของคุณให้ความสุขฉันไม่ได้ นั่นก็ใช่ คนเราย่อมต้องแสวงหาความสุขให้กับชีวิต หาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้คุณเองก็น่าจะรู้ดี มังกร” แล้วมาริสาก็ลุกขึ้นด้วยสายตาที่ทอประกายแรงกล้า มังกรเหลียวมองเธออย่างคนที่สิ้นหวัง สิ้นหวังว่าคงมิอาจหาหนทางใดที่จะเหนี่ยวรั้งเธอเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว
“คุณอยากให้ฉันอยู่ที่นี่กับคุณคืนนี้ ฉันก็จะอยู่ เพราะว่าหลังจากนี้ไป คุณจะไม่มีวันได้แตะต้องตัวฉันอีก” ร่างระหงนั้นเดินละลิ่วกลับไปยังบ้านพัก ทิ้งให้คนที่กำลังหยัดกายลุกขึ้นนั้นได้แต่ยืนนิ่งราวกับว่าหัวใจและร่างกายกำลังจะแหลกสลายลงไปกองกับเม็ดทรายที่เหยียบยืนอยู่นี่แล้ว

//////////////////////////////////
มาริสายังนึกสมเพชตัวเอง เธอมันเป็นนังผู้หญิงแพศยา มีความสัมพันธ์กับผู้ชายถึงสามคนในเวลาเดียวกัน ลูกที่อยู่ในท้องของเธอตอนนี้เป็นลูกของใครกันเล่า ?... ไม่มีใครรับผิดชอบกับชีวิตของเธอและลูกเลยสักคน ทุกคนต่างผลักไส รังเกียจและประณามหยามเหยียดเธอ แต่เธอต้องอยู่ต่อไป แม้จะต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมเหล่านั้นมากมายแค่ไหนก็ตาม เธอต้องดูแลเขาต่อไป ลูกของเธอ...ที่กำลังจะลืมตาออกมาดูโลกในอีกไม่ช้า