ราคีเสน่หา

...จากเหตุการณ์เร่าร้อนในคืนหนึ่ง
ทำให้หญิงสาวตกใจกับความจริง
ที่ซ่อนอยู่ในใจที่ตัวเองเพิ่งค้นพบ

เธอต้องเลือกระหว่างความถูกต้องกับความถูกใจ
เพราะผู้ที่ทำให้เธอค้นพบคือสามีของเพื่อนสนิท
เธอรู้สึกผิดกับเพื่อนสนิท และแฟนของเธอ
แต่ขณะเดียวกันเธอก็มีความสุขในสิ่งที่เธอค้นพบ

แล้วเธอควรทำอย่างไร ?



“ไหนลองเรียกพี่วินซิแก้ว” ตากลมโตจ้องมองหญิงสาวด้วยสายตาลึกซึ้งจนหญิงสาวต้องหลบสายตาแล้วเอ่ยปากตาม
“พี่วิน”
“นั่นแหละ ดีมากเลยแก้ว มาพี่ให้รางวัลเป็นการหอมแก้มทีนึงนะ” เมื่อหญิงสาวได้ฟังถึงกับตกใจพอเห็นใบหน้าเข้มโน้มเข้ามาใกล้จึงรีบยกมือขึ้นมาป้องกันไว้
“ว๊า ไม่อยากได้รางวัลของพี่เหรอแก้ว”
“ไม่เอาอ่ะ แก้วไม่อยากได้ของรางวัลจากพี่วินซะหน่อย” แก้วรีบส่ายศีรษะแล้วอดอมยิ้มไม่ได้


“แก้วครับพี่คอแห้งอยากทานลูกอมจังเลย” หญิงสาวมองหน้าแบบอมยิ้ม ขำกับอารมณ์อ้อนของ อนาวินที่ไม่คิดว่าจะเจอ แล้วบรรจงแกะเปลือกออกนำลูกอมใส่เข้าปากสารถีที่อ้าปากรออยู่แต่ไม่ทันได้ชักออกก็โดนริมฝีปากหนาขบเม้มและดูดดึงนิ้วเรียวอย่างแผ่วเบาชวนให้รู้สึกสยิว จนหญิงสาวรู้สึกสั่นสะท้าน
“พี่วิน หยุดเลยนะ ไม่งั้นไม่มีครั้งต่อไปที่แก้วจะป้อนอะไรให้อีกนะ” เมื่อเจอคำประกาศิตด้วยน้ำเสียงเข้มจริงจัง ชายหนุ่มจึงรีบปล่อยนิ้วเรียวให้เป็นอิสระ แต่ก็ยังอดอ้อนให้หญิงสาวคอยป้อนของกินให้ตลอดทาง



“พี่วินทำอะไรน่ะ”แก้วกานต์หันมาทำตาเขียวใส่อนาวิน
“เปล๊า พี่ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย” ชายหนุ่มปฏิเสธแล้วทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วได้แต่ยิ้ม ๆ ให้
ร่างบางโผเข้าไปกอดร่างหนาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแล้วซุกหน้า ลงกับอกอุ่นด้วยรู้สึกแสนอบอุ่นหัวใจ ก่อนค่อยช้อนสายตาหวานซึ้ง ที่มีความสุขขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยแก้ว ถ้าแก้วไม่ได้พี่ช่วยแก้วก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี” น้ำเสียงเหมือนเริ่มสะอื้น
“แก้วเป็นเมียพี่นะ ถ้าพี่ไม่ช่วยแก้วแล้วจะให้พี่ไปช่วยใครล่ะ” ว่าพลางมือหนาก็อดยกขึ้นมาลูบศีรษะของสาวสวยไม่ได้เพื่อปลอบขวัญ
“พี่ทำดีอย่างนี้ แก้วมีอะไรให้เป็นของขวัญพี่ล่ะ” เสียงห้าวเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีความสุขหลังจากนึกอะไรขึ้นมาได้