ไฟล่าไฟ

หนึ่งไฟร้อน รุนแรงด้วยเพลิงแค้น

หนึ่งไฟร้ายเสน่หา มารยาหญิง

เมื่อไฟต้องล่าไฟ ฝ่ายไหนจะพ่ายเพลิงอารมณ์

เมื่อต้องใช้เธอเป็นหมากในการจัดการจอมวายร้ายเลี้ยงไม่เชื่องอย่างวรปรัชญ์

เพื่อทวงทุกอย่างคืนให้แต่สหัสวรรษ สาวไซน์ไลน์นัมเบอร์วันจอมแสบอย่างเธอ

จะต้องโดนโทษทัณฑ์ข้อหาเป็นต้นเหตุของการทำร้ายครอบครัวเขา

ทว่าจะเป็นทัณฑ์ทรมาณ หรือทัณฑ์เสน่หา ที่เขาจะใช้จัดการกับแม่ตัวร้ายกันดีนะ

“อยากได้มากกว่านี้หรือเปล่า...”
เสียงทุ้มเครือแหบเพราะอารมณ์ที่เริ่มร้อนแรงเอ่ยถาม ทำเอากวิสราที่ถูกปล้นจูบไปแบบลืมโลกดุเดือด จนยังมึนงงอยู่ถึงกับกะพริบตาปริบๆ เมื่อจู่ๆ สัมผัสอันเร้าใจนั่นก็ผละออกไปดื้อ ๆ เธอปรือตาขึ้นสบกับนัยน์ตาเป็นประกายระยับ มันวาวโรจน์ราวกับเปลวเพลิง เพลิงของไฟร้อนพิศวาส
“อะไรนะคะ”
เสียงใสตอบกลับมาแทบจะไม่เป็นคำ เพราะฤทธิ์ของจุมพิตยังทำพิษให้กับเธอยังคงลุ่มหลงและมึนงง เปลวตะวันหัวเราะเสียงดังใส่เธอ พร้อมกับเอ่ยอย่างหยามหยัน นัยน์ตาคมฉายแววเหยียดเยาะจนคนมองต้องหน้าแดงซ่าน สติรับรู้ถูกกระชากกลับมาอย่างรวดเร็ว
“เสียใจ ฉันไม่เคยนึกอยากได้เธอ แต่ถ้าเธออยากได้ฉัน ก็คงต้องจ่ายค่าตัวให้ฉันด้วยก็แล้วกันนะ เคยแต่ได้มานานแล้วนี่ เสียเงินสักทีเพื่อแลกกับเซ็กส์อันเร้าใจ เธอคงจะยอมจ่าย กลางป่ากลางดอยแถมหนาวจับใจแบบนี้ มาออกกำลังในร่มก็ไม่เลว”
เพี๊ยะ!
มือเรียวตวัดตบหน้าเขาทันที เมื่อถูกเหยียดศักดิ์ศรีกันขนาดนั้น เปลวตะวันหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือเธอ หากแต่เขาเพียงแค่ยิ้มแล้วมองเธออย่างเหยียดๆ นัยน์ตาหรี่ลงแล้วพูดเสียงเย็น
“ถ้าเธอนึกว่าตบหน้าฉันแล้ว มันจะยั่วให้ฉันโกรธจัด จนลืมตัวกระชากเธอมาสั่งสอน แล้วลามไปจนถึงอภินันทนาการแบบร้อนแรงบนเตียง เพราะถูกเธอตบยั่วเข้าแล้วล่ะก็ เสียใจนะกวิสรา”
“ไอ้...”