กับดักรักบ่วงมาร

เวหาตั้งใจจะจับปาปารัสซี่ตัวร้ายมาลงทัณฑ์กับความแสบสันต์ที่เธอได้ก่อ แต่เมื่อความสวยของเธอกลายเป็นเสน่ห์ที่ก่อกวนหัวใจที่เคยสงบนิ่งให้เริ่มสั่นคลอน บทลงทัณฑ์ร้ายๆ ที่เคยวาดเอาไว้จึงต้องแปรเปลี่ยน แล้วบ่วงที่เขาตั้งใจจะคล้องนกน้อยเช่นสกุณาก็ได้เริ่มถักทอขึ้น...

........................................

“ถอย…จะไปเปลี่ยนชุด” หญิงสาวเดินเบียดร่างสูงใหญ่ไปที่กระเป๋า ลากมันเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็ออกมาอีกครั้งด้วยชุดที่เรียบร้อยเตรียมพร้อมจะไปโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องไล่ซ้ำสอง
เวหาถึงกับงงไปพักใหญ่ๆ ไม่คิดว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้ เขาหวังจะได้เห็นอาการตีโพยตีพายของหญิงสาวแต่มันกลับไม่ใช่
“เดี๋ยว” กลับเป็นเขาเองที่เรียกเอาไว้เมื่อเห็นเธอกำลังจะก้าวออกจากห้องนอน
“อะไร?” หญิงสาวตะโกนถามข้ามไหล่เสียงห้วนทีเดียว ไม่ยอมหันกลับมามองหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย
“เสื้อใน เก็บไปด้วย” เขาชี้นิ้วไปที่เตียงเมื่อเห็นบราของเธออยู่บนนั้น
“จะเก็บให้ทั้งทีทำไมไม่เก็บให้หมดล่ะ” สกุณาเอาความฉุนเฉียวเข้าข่มความอาย และข่มความขมปร่าที่แล่นมาจุกคอได้อย่างมิดชิด เดินไปหยิบผืนผ้าชิ้นน้อยของตัวเองยัดลงกระเป๋า
“ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ ของใช้แล้วชำรุดไม่รับคืน” เวหาต้องการพูดให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บ ก็ดูท่าทางเธอหยิ่งผยองเสียจนเขาหมั่นไส้ แทนที่จะร้องห่มร้องไห้แล้วโผเข้ามาออดอ้อนให้เขายกโทษให้กับความผิดที่เธอก่อ แต่ดันมาทำเชิดใส่เขาเสียนี่