ไฟรักชโลมใจ

เพราะไม่อยากแต่งงานกับคนแก่ปั้นดาวจึงเลือกที่จะหนีไปไกลแสนไกล
โดยที่ไม่รู้สักนิดว่าสถานที่ที่ตัวเองกำลังจะไปเยือนนั้นไม่ต่างจากเป็นการเดินเข้าสู่แดนประหาร
อัคนิรุทรกำลังรอลงทัณฑ์เธอด้วยใจจดจ่อ เขาจะทำให้เธอทั้งรักทั้งหลงเขาไปจนวันตายเลยทีเดียว

...................................................

“ไม่ไปไหนแล้วนะปั้น สงสารลูกนะ” อัคนิรุทรบอกเสียงแผ่ว จรดริมฝีปากลงที่หน้าผากมนอ่อนโยน
“แล้วถ้าคุณเป็นอย่างเดิมอีก จะทำยังไง”
“พี่ไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว สัญญาว่าจะไม่ทำอีก” อัคนิรุทรเจ็บลึกที่ปั้นดาวยังคงฝังใจกับเรื่องเก่าๆ
“แล้วฉันจะเชื่อคุณได้แค่ไหน ล้อเล่นกับความรู้สึกฉันแบบนั้นน่ะฉันเจ็บนะ” เธอหันขวับมาตวาดใส่เขา
“แล้วคิดว่าพี่ไม่เจ็บบ้างหรือไงที่ปั้นทำกับพี่แบบนี้ พี่เป็นสามี เป็นพ่อของลูกในท้องปั้นนะ สงสารพี่บ้างสิ จะต้องให้พี่ทำยังไงถึงจะยอมยกโทษให้” อัคนิรุทรเองก็ชักจะเหลืออด แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและตัดพ้อ
“ทำยังไงก็ไม่ยกโทษให้” ปั้นดาวเชิดหน้าขึ้นสูง
“ก็ดี ต่อไปพี่จะได้รักแต่ลูก ในเมื่อปั้นไม่รักพี่ พี่ก็ไม่รู้ว่าจะรักปั้นไปทำไม”
อัคนิรุทรขยับออกห่างแล้วก้าวลงจากเตียง มองหญิงสาวด้วยสายตาเฉยเมย เธอโกรธเป็นคนเดียวเสียเมื่อไหร่ ความผิดที่สร้างไว้เขารู้ว่ามันมากมายสำหรับเธอ แต่มันจะมากขนาดที่ชาตินี้ทั้งชาติก็จะไม่มีวันอภัยให้เขาเชียวหรือ
“ลูกฉันก็ไม่ให้คุณรัก เขาเป็นลูกฉันคนเดียว” ปั้นดาวน้ำตาปริ่มจะหยด
“ก็ดี ต่อไปพี่จะได้ไม่ต้องมีภาระ ดีจะตายไป มีเมียมีลูกก็ไม่ต้องรัก ไม่ต้องดูแล”
“งั้นฉันไป!”
“ก็ดี ต่อไปนี้จะได้หาเมียใหม่ จะไปเลยไหมล่ะ จะได้ไปบอกให้คนเตรียมเรือไว้ให้” พูดจบเขาก็เดินลิ่วๆ ออกไปจากห้องทันที
ปั้นดาวถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าจู่ๆ เขาจะทำกับเธอแบบนี้ แล้วที่บอกว่ารักนั่นล่ะมันคืออะไร
“ตาแก่บ้า กล้าทำแบบนี้กับฉันหรือ” ยกมืออันสั่นเทาขึ้นปาดน้ำตา ไม่กล้าออกจากห้องเพราะกลัวว่าเขาจะไล่ให้ไปจริงๆ
...โธ่ถัง สุดท้ายเธอก็แพ้เขา