แรกรักแรกปรารถนา

“คุณเก้าคิดจะทำอะไรคะ”
“ก็ทำในสิ่งที่ควรทำไง” เก้าบอกและมองสบสายตาคู่หวาน
…แค่สิ่งที่ควรทำอย่างนั้นหรือ...สไบนางคิดในใจอย่างเจ็บปวด ถ้าเป็นแค่สิ่งที่เขาควรจะทำเธอไม่ต้องการ
“ไม่ต้องหรอกค่ะ นุ่มไม่ต้องการ” เมื่อเก้าไม่ได้รักเธอ ก็ไม่จำเป็นต้องมาแต่งงานกับเธอ
สำหรับเธอแล้วการแต่งงานจะต้องเกิดมาจากความรักเท่านั้น
“ทำไม” เก้าย้อนถามคนตัวเล็กอย่างไม่เข้าใจในขณะที่น้องแก้มยังคงเล่นยีราฟอยู่ในอ้อมแขนของสไบนางอย่างเพลิดเพลิน
ไม่สนใจผู้ใหญ่ทั้งสองซึ่งแม่หนูคิดว่าเป็นพ่อกับแม่เลย
“ไม่ทำไมค่ะ ไม่ต้องการก็คือไม่ต้องการ” สไบนางว่าพลางหลบสายตาคู่คมและกลั้นไม่ให้น้ำตาแห่งความเสียใจรินไหลออกมา
เธอจะไม่ยอมให้เก้าได้เห็นน้ำตาแห่งความเสียใจของเธอเด็ดขาด
ส่วนคนที่ไม่เคยถูกปฏิเสธมาทั้งชีวิตอย่างเก้านั้นรู้สึกโกรธขึ้นมาครามครันจึงย้อนถามออกไปว่า
“แล้วถ้าท้องขึ้นมาล่ะ”
“คงไม่หรอกค่ะ คุณเก้าป้องกันทุกครั้งนี่คะ” สไบนางบอกโดยไม่ยอมมองหน้าคนตัวโต เพราะกลัวว่าเขาจะล่วงรู้ความในใจของเธอ
“หึๆๆๆ” เก้าหัวเราะออกมาเบาๆ