พิศวาสกลางเงาร้าว

หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เมื่อสัมผัสถึงเรียวลิ้นลื่นระคายที่โอบรัดกัดขยี้เบาๆ นั่นเหมือนมีไฟฟ้าวิ่งพล่านจากจุดที่โดนจู่โจมจาบจ้วง อยากจะดิ้นรนต่อสู้แต่ตัวก็อ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรง ไม่เพียงแต่ริมฝีปากเท่านั้น ฝ่ามือหนาที่ไม่ได้พันธนาการอะไรไว้ ก็ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังนุ่มเนียน ลากลงต่ำเพื่อบีบคั้นสะโพกสวย ก่อนจะสอดเลื้อยเข้าสู่ใจกลางส่วนที่ไวต่อความรู้สึกของหญิงสาว
“พี่ยุ ปะ...ปล่อย พริกนะอย่ามาเอาเปรียบ ทำแบบนี้กับคนหนึ่งไม่ได้ ก็อย่ามาทำกับอีกคนแทนสิ พริกไม่ใช่ตัวแทนและก็ไม่ใช่ทางผ่านของใครนะ” บอกทั้งพยายามบิดตัวออก แต่ก็ไร้ผล
“จะบอกอะไรให้นะ นายศตายุคนนี้ไม่เคยสนใจสิ่งที่ไม่มีค่าควรจำเลยสักครั้ง นอกจากจะมองหาสิ่งที่ดีกว่าในชีวิตต่อไปข้างหน้า” ย้ำบอกโดยไม่ยอมละมือและริมฝีปาก
“ปล่อยนะ ไม่ต้องทำเป็นพูดดี เห็นแฟนเก่ามาหาเลยหื่นแตกหรือไง” กัดฟันบอกเขาไว้ แม้ร่างกายจะกำลังเริงร่า รับปลายนิ้วของอีกฝ่าย
“บอกให้หยุดพูดเหลวไหล ไม่ฟังใช่มั้ย ดี...แฟนเก่างั้นเหรอ ลองมาเป็นเมียแบบสดใหม่ในอีกชั่วโมงข้างหน้าหน่อยเป็นไรไป” พูดจบ ศตายุก็พลิกกดร่างบางหงายลงบนเตียงทันที