เพื่อนเล่นกลางเตียง

อธิป...เขาเป็นทั้งเพื่อนและก็ทาสรักของเธอ
จารุพิชญ์...เธอคนเดียวเท่านั้นที่เป็นเจ้าของเขาทั้งร่างกายและหัวใจ
-----------------------------------------------------------------------------------
“กอดอกทำไม” เขาถามคนที่ตั้งท่าถือตัวแล้วก็เม้มปากแทบจะเป็นเส้นตรง
“แกไปพูดจาแบบนั้นได้ไง!” ว่าจะไม่พูด แต่มันอดไม่ได้ สุดท้ายก็แว้ดถามออกไป
“ก็แล้วทำไมฉันจะพูดไม่ได้” เขาเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าเซเว่นในปั๊มตามที่อีกฝ่ายเสนอ
“แกก็รู้ว่าฉันจะเสียหาย”
“ก็แล้วเธอเปล่าวะที่มาปล้ำเราถึงห้องอะ!”
ตากลับมาสบประสานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แล้วอธิปก็เป็นฝ่ายลงจากรถไป
มันซับซ้อนมากกว่าที่จารุพิชญ์คิดไว้ก่อนหน้านั้น กิจกรรมที่ทำด้วยกันมันไม่เหมือนกิจกรรมอื่นๆ ที่ทำๆ กันมา มันไม่เหมือนตอนไปกินข้าว ดูหนัง หรือแม้แต่เดินเขา ตั้งแคมป์
“โอ๊ย!” โมโหจนอยากหยุมหัวตัวเอง นี่เธอทำอะไรลงไปกันแน่ แล้วคาดหวังอะไรต่อไปกันแน่
จะหนีไป ก็ไม่ได้
จะไปต่อเล่นๆ ก็ไม่ได้
จะไปต่อจริงจัง ก็ไม่ได้
จะทำอะไรโดยพลการ ไม่แคร์ความรู้สึกเพื่อนก็ไม่ได้