เสน่ห์รัก...มารยาร้าย

เขา... คือชายหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์ ที่ซ่อนเร้นมารยาร้ายไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้ม
ส่วนเธอ... คือหญิงสาวที่เลือกจะปกปิดตัวตนไว้ภายใต้คราบของ ‘ยัยป้าเฉิ่ม’
********************************************************
“ทำไมมองฉันแบบนั้นคะ” หญิงสาวพยายามถอยห่างตามสัญชาตญาณ แต่คนมือไวก็ไม่ให้หล่อนได้กระทำดั่งใจต้องการ เมื่อมันตรงเข้ากอดกระชับร่างเล็กที่ยังคงถูกผ้าห่มผืนนุ่มพันไว้อย่างแนบแน่น
“ผมอยากดื่มนมครับ”
“ดื่มนม? คุณไม่ได้ซื้อมันไว้ในตู้เย็นเหรอคะ” ยามิกางุนงง เมื่อจู่ๆ เขาก็เปลี่ยนบทสนทนาเข้าสู่เรื่องอาหารการกินเสียเฉยๆ
“นมพวกนั้นมันไม่อร่อยหรอกครับ ต้องนมจากเต้า คั้นสดๆ เท่านั้น” ประกายแพรวพราวจากคนเจ้ามารยาที่มองตรงมายังร่างเล็ก ทำให้หญิงสาวแสนซื่อเริ่มจะรับรู้ถึงความหมายแฝงเร้นในประโยคนั้น
“คุณโรเอล!” ใบหน้าหวานพลันแดงจัด ยิ่งเห็นว่าเขามองหล่อนราวกับจะกลืนกินด้วยแล้ว ใจสาวก็สั่นหวิว จนพลอยทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ราวกับคนจับไข้
“แล้วคุณจะให้ผมดื่มไหมครับ?”