เริ่มที่เรา...ปฏิวัติพลังงาน

วิกฤตการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศรุนแรงมากขึ้นทุกวัน จนมนุษย์ไม่สามารถแบกรับได้ ทั้งแผ่นดินไหว น้ำท่วม พายุ ภัยแล้ง น้ำทะเลกัดเซาะ ฯลฯ เคยตั้งคำถามหรือไม่ว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แล้วเกี่ยวกับตัวเราอย่างไร

นี่คือการเตือนภัยของธรรมชาติที่กำลังปรับสมดุลหลังจากที่ถูกเบียดเบียนเพียงเพราะต้องตอบสนองความต้องการของมนุษย์เองที่มีอย่างไม่จำกัด ทั้งการพัฒนาอุตสาหกรรมและเทคโนโลยีเพื่อให้ชีวิตมีความสะดวกสบายมากขึ้น

ผลกระทบเหล่านี้ เกิดจากอะไร ...

ปัญหาที่เกิดขึ้นเหล่านี้เป็นแรงผลักดันให้เยาวชนอย่างเรามานั่งขบคิด นั่งล้อมวงกันเพื่อตั้งคำถามและหาทางออก ไม่ให้เกิดผลกระทบที่เวียนวนอยู่เช่นเคย เราคิดหาทางแก้ไขโดยมุ่งแก้ที่สาเหตุ ไม่โทษอดีต ไม่โทษธรรมชาติ แต่แก้ที่เรา คนตัวเล็กๆ ที่อยู่ในความมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ จึงออกมาเป็น หนังสือจด (หนังสือ + สมุดจด) ชื่อว่า “เริ่มที่เรา...ปฏิวัติพลังงาน” เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้นักทำได้ทุกคนที่อยากเห็นโลกนี้น่าอยู่ขึ้นออกมาทำสิ่งดีดีด้วยการปฏิวัติพลังงานคือการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพและใช้พลังงานหมุนเวียน เพื่อตัวเอง เพื่อคนที่เรารัก และเพื่อสิ่งแวดล้อม เมื่อกล่าวถึงวรรณคดีไทย เรามักคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่หล่อหลอมคนไทยในด้านวิถีชีวิต วัฒนธรรม
ศาสนา และความเชื่อต่างๆ มีตัวละครมากมายที่น่าจดจำและเป็นอยู่ในหัวใจของเราทุกคนมาช้านาน เมื่อตัวละครคือตัวชูโรงความเป็นไทย ไฉนเลยในโลกปัจจุบัน ตัวละครจะไม่พูดเรื่องพลังงานซึ่งอยู่ในวิถีชีวิตของเราเช่นกัน เรามีพลังงานในตัวและมีพลังงานมากมายรอบตัว หนังสือจด “เริ่มที่เรา...ปฏิวัติพลังงาน” เล่มนี้จึงเป็นจุดร่วมของโลกวรรณคดีกับโลกปัจจุบันในการปฏิวัติพลังงานโดยไม่มีเจตนาบิดเบือนความสวยงามของวรรณคดีไทยแต่เป็นการให้ความสำคัญกับบทบาทของตัวละครในวรรณคดีไทย

วรรณคดีมีหลายเรื่องทั้งเรื่อง “ท้าวแสนปม” พระราชนิพนธ์โดยสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว “แก้วหน้าม้า” วรรณคดีพระนิพนธ์ ของ กรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์ พระราชโอรสลำดับที่ ๓๕ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย กับเจ้าจอมมารดาศิลา “ลิลิตพระลอ” ไม่ปรากฏหลักฐานชัดเจนถึงผู้แต่งและปีที่แต่ง “พระอภัยมณี” เป็นนิทานคำสอนที่แต่งโดย พระศรี-สุนทรโวหาร (ภู่) หรือ สุนทรภู่ “ไกรทอง” กลอนบทละคร พระราชนิพนธ์โดย พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ส่วน “ปลาบู่ทอง” และ “พระสุธน มโนราห์” ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง