เจ้าหญิงดำน้อย

การที่มิสซิสกันน์ต้องจากเมืองไปอยู่บ้านไร่ที่ไกลแสนไกลและมีบุรุษไปรณีย์ไปส่งจดหมายปีละแค่ 8 ครั้ง ทำให้เธอตื่นกลัวไม่น้อย แต่เธอก็สามารถปรับตัวอยู่ร่วมกับธรรมชาติรอบตัวได้เป็นอย่างดี

เมื่อมิสซิสกันน์ต้องเป็นนายหญิงของชาวอะบอริจินเผ่าวิลเลอรู ทำให้เธอสนใจชีวิตของพวกเขามากขึ้น เธอยอมรับว่าเธอเกิดความรักอย่างลึกซึ้ง และยอมรับนับถือการดำเนินชีวิตอย่างสะอาดบริสุทธิ์ของชาวอะบอริจิน โดยเฉพาะ “เจ้าหญิงดำน้อย” ของเธอ