สามีทวงใจ

“คืนลูกให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“อย่างอแงสิครับ ไม่อายลูกหรือไง”
เพนนิร่าอ้าปากที่กำลังจะต่อว่าเจ้าพ่อหน้ามึนค้างไว้ เขาพูดแบบนี้จะบอกว่าเธอทำตัวเหมือนเด็กอย่างนั้นหรือ แล้วทีเขาล่ะ เขาเองก็ทำตัวเหมือนเด็กเหมือนกันนั่นแหละ ถึงได้ตั้งหน้าตั้งตาเอาชนะเธออยู่ตลอดแบบนี้
“พาโก้ครับ ดูแม่เขาทำสิ ไม่น่ารักเลยเนอะ”
“คนบ้า! คุณก็เหมือนกันนั่นแหละ ส่งลูกมาให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“ถ้าอยากได้ลูก คุณก็ต้องรับปากก่อนว่าจะให้โอกาสผมได้แก้ตัว จริงไหมพาโก้ เห็นด้วยกับพ่อไหมครับ”
“ปะ ปะ”
คนถูกหาว่าไม่น่ารักมองค้อนคนชวนลูกมาเป็นพวกตาคว่ำ แล้วโต้ตอบกลับไปอย่างไม่คิดยอมแพ้ จู่ๆ เขาจะมาชุบมือเปิบ มาแย่งความรักและความไว้ใจของลูกไปจากเธออย่างหน้าด้านๆ ไม่ได้ กับเรื่องนี้เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด!
“อีตาเจ้าพ่อบ้า! คุณต้องมาง้อฉันสิ ไม่ใช่คอยแต่ทำอะไรให้ฉันโมโหแบบนี้!”
-----------------
“คิดถึงผมไหมครับ”
ระหว่างทางเจ้าพ่อก็ก้มลงกระซิบถาม แอบฉวยโอกาสดอมดมกลิ่นหอมๆ ที่โหยหามานานให้ชุ่มปอด ชดเชยให้กับช่วงเวลาที่หายไป จนนึกอยากจะทำอะไรที่มากกว่านี้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้เมื่อเธอยังไม่ให้อภัย
“คิดค่ะ คิดว่าทำไมคุณไม่ไปแล้วไปลับ ยังจะเสนอหน้ามาให้เห็นอีกทำไม”
“ผมจะถือว่าไม่เคยได้ยินคำพูดไม่น่ารักพวกนี้หลุดออกมาจากปากของคุณก็แล้วกันครับ ว่าแต่...คุณจะไม่ถามหน่อยหรือว่าผมหายไปไหนมา”
พาทิศไม่ถือสากับคำพูดและน้ำเสียงแห้งแล้งของคนตัวเล็ก เขาออกจะขำเสียด้วยซ้ำกับความพยายามที่น่านับถือของเธอ
“ก็ไม่ได้สนใจ แล้วฉันจะถามทำไมล่ะคะ”
“หืม...เกิดอะไรขึ้นกับเมียของผมนะ ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้”
“ประสบการณ์มันทำให้ฉันได้เรียนรู้ค่ะ และอย่างที่ฉันเคยบอกคุณไปแล้วว่า ฉันไม่มีวันให้อภัยคุณง่ายๆ
เพนนิร่าบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ตาสีเฮเซลมองไปข้างหน้า พยายามไม่วอกแวกและหวั่นไหวไปกับคารมหรือการกระทำของคนตัวโต เขาปล่อยให้เธอต้องทนทุกข์ระทมมาตั้งเกือบสองปี แต่จู่ๆ เขาก็โผล่เข้ามาทวงทุกสิ่งอย่างจากเธอ รวมถึงพีรดนย์ด้วย แล้วจะให้เธอดีด้วยง่ายๆ ได้อย่างไรกัน
“ผมหายไปเคลียร์งานมา เพื่อที่ผมจะได้มีเวลามาง้อคุณให้เต็มที่ แล้วเดี๋ยวเราจะได้รู้กันว่าง่ายหรือไม่ง่าย เตรียมตัวรับมือให้ดีนะครับ คนดีของผม”
-----------------
ฝากครอบครัวตัว พ. ด้วยนะคะ ขอบพระคุณค่ะ