วรศิษฏ์

“พี่ปราบ...” น้ำเสียงยามเอ่ยชื่ออีกฝ่ายเบาหวิวยิ่งกว่าปุยนุ่น มองไกลๆ คิดว่าคิดถึงเขาจนตาฝาดพานเห็นเป็นภาพในมโน แต่พอใกล้กันจริงๆ ถึงมั่...