รักแรกอ้อน-ตอนพิเศษ

“โอ้ว่าเจ้าดอกมหาหงส์ รักของพี่ซื่อตรงมิแปรผัน หากพี่จากนวลน้องไปนานวัน หวังเจ้านั้นรอคอยพี่กลับคืน” ใครจะคิดว่าคนเรียนหมอแบบเขาจู่ๆ สุนทรภู่ก็เข้าสิงเสียอย่างนั้น
“โอ้ว่าเจ้าดอกมหาหงส์ รักของน้องซื่อตรงมิแปรผัน แม้พี่จากนวลน้องไปนานวัน คอยพี่นั้นกลับมาทุกวันคืน”
คารมคมกลอนของฝั่งหญิงก็มิแพ้ฝั่งชาย โต้ตอบด้วยสำบัดสำนวนแก้เกี้ยวกันได้พอเหมาะ ยิ่งนั่งมองหน้ากันไป สบตากันมา ตาเชื่อมหวานนนนเหมือนเผาอ้อยข้ามเขาไป 10 ลูก จนกระทั่งก่อให้เกิด PM 2.5 ที่ปกคลุมคละคลุ้ง ฝุ่นตลบอบอวลจนไม่ได้ยินเสียงใคร