เล่ห์รักบ่วงวิวาห์

“วันนี้นายรบไปหาผม ปรึกษาเรื่องหาทายาทสืบสกุล”
“เปลี่ยนใจจะแต่งงานหรือไงคะ”
“เป็นอย่างนั้นก็ดีสิจะได้ไม่มีปัญหา”
“งั้นก็แปลว่า...”
“นายรบยังยืนยันความคิดเดิม เรื่องไม่ยอมแต่งงานแต่ยังอยากได้ลูกไว้สืบสกุล”
“จะให้คุณช่วยหาผู้หญิงมารับจ้างทำลูกให้หรือไง”
“ใช่ แล้วคุณรู้มั้ย ผู้หญิงที่นายรบเห็นเหมาะสมคือใคร”
“ใครคะ?”
“ลูกสาวเรา ยายอิง”
“โอ๊ยไม่!”
“มันว่า ยิ่งคิดก็ยิ่งเห็นว่าจะหาใครเหมาะสมไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
“ฉันไม่ยอม! เรื่องอะไรจะให้ลูกของดิฉันไปทำอย่างนั้น แล้วเราก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินเรื่องทองสักนิด อย่างลูกสาวเราจะหาสามีดีแค่ไหนก็ยังได้ เพราะฉะนั้นคุณเลิกพูดเรื่องนี้ไปได้เลยค่ะ แล้วฝากบอกไปถึงพ่อหลานชายคนดีของคุณด้วยนะคะว่า ถ้ายังมีความคิดพิเรนทร์จะดึงยายอิงไปเกี่ยวข้องด้วยก็อย่าได้โผล่หน้ามาบ้านนี้อีก!”
นพคุณเลิกคิ้ว แต่สายตาอ่อนโยนของเขามีแววขันนิดๆ
“ผมเข้าใจ ที่คุณไม่เห็นด้วย แต่อย่าให้ถึงขั้นแบ่งแยกหลานผม ลูกสาวคุณได้มั้ย อย่าลืมสิว่ายายอิงก็เป็นลูกผมเท่ากับลูกคุณเหมือนกัน เราช่วยกันเลี้ยงแกมาด้วยกันด้วยความรักความเอาใจใส่”
“ไม่รู้ล่ะ” มลผกายังพูดเสียงขึ้นจมูก “คุณไปบอกพ่อหลานชายคุณละกัน ถ้ายังคิดจะมาวุ่นวายกับยายอิง บ้านนี้ไม่ต้อนรับ”
“จะไม่แรงไปหรือคุณ” นพคุณยังไม่เปลี่ยนสีหน้า
“แรงหรือคะ? ก็ดูที่หลานชายคุณคิดสิ ดูถูกกันชัดๆ”
“คุณไม่คิดบ้างหรือ ว่าที่นายรบมันพูดชื่อยายอิงขึ้นมาอาจเป็นบัญชาจากจิตใต้สำนึกโดยที่มันเองก็ไม่รู้ตัว”
“คุณหมายความว่าไง?”
“ก็หมายความว่า ลึกลงไปในใจของนายรบมันชอบยายอิง คุณก็เห็น ในงานคืนนั้น นายรบทำท่าติดเนื้อพึงใจลูกสาวเราตั้งแต่แรก จนมันรู้ว่าที่แท้ก็เป็นยายเด็กขี้มูกราขี้ตากรังลูกสาวเราที่มันเคยเล่นหัวด้วยมาแต่เด็กหรอก ถึงทำท่าถอย”
“ถอยน่ะดีแล้ว ไม่อย่างนั้น...”
“มันถอยตั้งหลักต่างหาก ผมว่านะ ถ้ามันไม่รู้สึกยังไงๆ กับลูกเราบ้าง ก็คงหายหัวไปเลย หรือไม่ก็ไปมาหาสู่ตามปกติฉันญาติ แต่นี่มันเล่นหายหน้าไปเกือบเดือนแล้วจู่ๆ โผล่มาบอกว่าอยากได้ยายอิงเพราะเห็นว่าเหมาะสมที่จะเป็นผู้ร่วมผลิตทายาทกรศุทธิ์รุ่นต่อไป คุณไม่เห็นหรือว่ามันมีอะไรทะแม่งๆ เราทุกคนก็รู้ว่าอย่างนายรบ จะหาผู้หญิงดีเด่นแค่ไหนก็ได้ ต่อให้นายรบไม่ยอมแต่งงานด้วย ไม่รับรองฐานะความเป็นเมียทั้งทางกฎหมาย ประเพณี หรือแม้แต่ทางสังคม ก็ยังจะมีผู้หญิงดีๆ หลายคนอยากสมัครเป็นแม่ของทายาทกรศุทธิ์รุ่นต่อไป ที่ผมเคยพูดต่อหน้านายรบว่าไม่มีผู้หญิงดีๆ ที่ไหนยอมรับข้อเสนอบ้าๆ ของมันหรอกน่ะ ผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละ เพราะรู้ว่าถ้านายรบเอาจริง ตั้งใจจริง ก็คงหาได้ไม่ยาก”
“คุณไม่ต้องมาหว่านล้อมดิฉันหรอก ยังไงดิฉันก็ไม่มีวันยอมเป็นอันขาด!”