ในห้วงเสน่หาซาตาน

“อย่าหอมสิคะ ปล่อย”
เธอเบี่ยงแก้มหนีในขณะที่หัวใจสั่นรัว แต่เรนยิ่งหอมยิ่งต้องการมากกว่าเดิม อยากจูบ อยากคลอเคลียและอยากรักตามเสียงเรียกร้องของร่างกาย
“อยากหอม แก้มปีหอมเนื้อก็นุ่มเหมือนเนื้อเด็ก ฉันอยากทำตามใจไง อย่าโกรธเลยนะ” ปลายประโยคปนอ้อนจนชัญญาสบตาคม
“ทำไมทำแบบนี้คะ หรือทำจนเคย เลยไม่เห็นค่าผู้หญิง”
เรนกดยิ้มลึกที่มุมปาก มือข้างหนึ่งจับปลายคางมนอยู่กับที่
“ที่ทำแบบนี้เพราะชอบ ชัดไหม”
คำตอบที่ได้ยินเล่นเอาชัญญาอึ้ง นี่เธอหูเพี้ยนไปหรือเปล่า หรือเขากินยาลืมเขย่ากันแน่