สมิงล่ารัก

ร่างกายกำยำเปลือยเปล่าของบุรุษเพศยืนทอดมองหญิงสาวบนเตียงกว้าง ตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผลที่ยังไม่หายดี ความทรงจำผุดขึ้นมาประปราย สิ่งสุดท้ายที่จำได้คือเขาหนีการตามล่าจากพวกที่ต้องการบัลลังก์พยัคฆ์ และได้ผู้หญิงคนนี้ช่วยเขาไว้ ร่างกายของเขาได้รับการรักษา ถึงจะไม่ถูกต้องมากนักแต่ก็พอให้เขามีกำลังขึ้นมาได้แต่ไม่ได้ทำให้หายขาด…
สิ่งที่จะรักษาเขาได้ดีที่สุดคือการเสพสมกับสตรี
และผู้หญิงคนนี้ช่วยเขาได้!!

“ไปอาบน้ำได้แล้วคุณหมอ อาหารเช้าพร้อมเสิร์ฟแล้ว และ เรา มีเรื่องที่ต้องคุยกัน”
“เรางั้นเหรอคะ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เพราะฉันไม่มีเรื่องอะไรจะคุย” คุณหมอสาวส่งเสียงเขียวขึ้นมาทันที ความดื้อรันที่ไม่ค่อยให้เห็นบ่อยนักแสดงออกมาหมดทั้งสีหน้าและอารมณ์ พ่อครัวจำเป็นยืนกอดอกพิงกรอบประตูแล้วยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก
“งั้นหรือ เอางั้นก็ได้ เพราะฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะคุยเรื่องของ เรา จบ”
“เอ๊ะ! นี่คุณ! พูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือคะว่าฉะ…”
“ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เพราะถ้าเธอยังอ่อยฉันอยู่แบบนี้ ระวังจะไม่ได้กินข้าวเช้า”
“หื้ม?” นิรารัตน์ก้มมองดูตัวเองทันทีแล้วแทบร้องกรี๊ด รีบเอาผ้าห่มห่อกาย ใบหน้าร้อนเห่อ ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอนั่นนิ่งทำให้เธออยากมุดดินหนี บ้าจริง! เพราะโมโหเมื่อกี้จนลืมตัวปล่อยผ้าทิ้งแน่ๆ
“ยังไม่ไปอีก เอ๊ะ! หรือว่าอยากให้ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอกัน” สายตาเจ้าเล่ห์วิบวับจนนิรารัตน์อยากจะจิ้มให้ตาบอด เธอสะบัดหน้าพรืดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำทั้งที่มีผ้าห่มผืนโตห่อกายอยู่แบบนั้นโดยมีเสียงหัวเราะเบาๆ ไล่ตามหลังมา
********
ฝากเรื่องสั้นล่าสุดใน set อสูรร่ายรัก ด้วยค่ะ
และขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ให้การสนับสนุนมาตลอดนะคะ :)