ก็ว่าจะไม่รัก

พราวเดือนจำได้ดีเสมอว่าที่ผ่านมาเขาคือลุงของหลานสาวของเธอ และจำได้ดีด้วยว่าเขานั้นเคยรักเพื่อนรักของเธออย่างไร
เธอไม่ควรเข้าไปมีความรู้สึกอะไรแบบนั้นกับคนสูงส่งอย่างเขา
สำหรับเธอที่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆเติบโตด้วยตัวเอง การได้พบเขาเหมือนกับที่เธอได้พบคนที่พาแสงสว่างมาให้ในชีวิต แต่สิ่งที่เธอกับเขามันมากกว่าความบูชา…การได้ไปทำงานได้พบเขาเพียงแค่เดินผ่านกันไปเหมือนเป็นความสุขในชีวิต จนกระทั่งเพื่อนรักของเธอเดินทางกลับมาจากเชียงใหม่และเข้ามาทำงานที่เดียวกับเธอ วันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป