นางบำเรอ พิเศษ

“พี่นี่ไงที่รัก พี่นี่ไงที่ต้องการตา...และต้องการมากด้วย...ตอนนี้พี่ก็ต้องการตามาก” น้ำเสียงในตอนท้ายของชายหนุ่มสั่นพร่า ทำให้มาตาต้องผละออกจากอ้อมแขนอันอบอุ่น เงยหน้าขึ้นมองหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงมาหา
“แต่ตายังไม่หายดี...พี่...ไม่อยากทำให้ตาเจ็บ” สหัสวรรษหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ เบือนหน้าหล่อเหลาไปอีกทางเมื่อพูดจบ ถึงแม้เธอตอนนี้จะออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว แต่ก็ยังคงไม่หายสนิท ไม่ควรที่เขาจะเรียกร้องเอาแต่ใจตนเองจากเธอตอนนี้
‘อดใจเอาไว้ไอ้วรรษ เธอยังไม่หายดี’
มาตามองเสี้ยวหน้าหล่อเหลานิดนึง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจุมพิตคางเขียวๆ หนักๆ ก่อนจะค่อยๆ รั้งใบหน้าหล่อเหลาให้หันมามองทางเธอ แล้วค่อยๆ ดันศีรษะของเขาเข้ามาใกล้หน้าเนียนใส
“พี่วรรษบอกเองว่ายอมตาทุกอย่าง ยอมให้ตาจูง ยอมให้ตาลาก...แล้วก็ยอมให้ตาทับไม่ใช่เหรอคะ” เสียงแผ่วๆ อย่างจงใจในตอนท้าย ทำให้สหัสวรรษต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ ความคาดหวังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อรักแล้วย่อมใคร่เป็นของคู่กัน แต่ชายหนุ่มพยายามหักห้ามใจตัวเอง

***ขอบคุณทุกยอดโหลดของเรื่อง ***นางบำเรอเกียรตินิยม*** นะคะ ตอนพิเศษนี้เป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นค่ะ ถ้ามีความผิดพลาดประการก็ขออภัยเอาไว้ด้วยนะคะ ^^