รอยแค้นในม่านเมฆ

ความผิดพลาดของอดีต เราจะนำมาตัดสินอนาคตไม่ได้ ปรมัตถ์ผู้ชายที่โชคร้าย กับเรมาสาวตาหวานผู้ที่หลงรักเขา แต่พี่สาวของเธอเป็นคนที่ลงมือฆ่าของปรมัตถ์

เขาจะยึดเอาที่ความแค้น หรือว่าจะยึดเอาความรัก และความสุขของหัวใจเป็นที่ตั้ง ต้องไปติดตามกันค่ะ ฝากนิยายเรื่อง เจ้าสาวของสายฝนด้วยนะคะ
รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ไม่เจ็บไม่จนจ้า

คำโปรย
++++
"เธอมาทำดีกับฉันเพื่อต้องการมาสืบอะไรไม่ทราบ ฮ๊ะ" เขาตะโกนใส่หน้าเธอเหมือนเขาเป็นคนบ้า

หญิงสาวกระพริบตาไล่น้ำตาถี่ ๆ เธอยกสองมือที่ถูกมัดอยู่ พยายามยกขึ้นมาไหว้เขาอีกครั้งนึง

"ฉันไม่มีเจตนาแบบนั้นจริง ๆ ค่ะ"

"เธอจะให้ฉันเชื่อหรือ นี่ผู้ชายทุกคนในโลกนี้อาจจะโง่นะ แต่ไม่ใช่ฉัน ฉันปล่อยให้เธอเสวยสุขกับพี่สาวของเธอมานานพอแล้ว" ใบหน้าของชายหนุ่มแดงก่ำ

"คุณปรมัตถ์คะ คุณกำลังเข้าใจผิดค่ะ"

"เข้าใจผิดอะไร ไหนพูดมาสิ" ตอนที่พูดกับเธอ เขาได้บีบน้ำหนักของมือลงบนเนื้อคอของเธออย่างแรง

แรงจนเรมารู้สึกหายใจหายคอไม่ออก

"โอ้ย คุณปรมัตถ์ขา ปล่อยฉันเถอะค่ะ ฉันหายใจไม่ออกแล้ว อึก..." เธอพูดออกมาด้วยความสั่นกลัว น้ำเสียงแหบแห้ง เธอผวาสั่นเป็นเจ้าเข้า เรมายังคงใช้สองมือของเธอที่ถูกพันธนาการยกยันสองแขนของปรมัตถ์ที่บีบคอของเธอเอาไว้แน่น ให้ออกไปพ้นลำคอของเธอ

เมื่อปรมัตถ์เห็นเธอสีหน้าซีดจาง และเริ่มหายใจไม่ออก ปรมัตถ์ก็เริ่มได้สติ เขาผลักเธอจนล้มลงไป และก็ปล่อยมือ

เรมาเอาแต่ร้องไห้เหมือนใจจะขาด เธอเสียใจมาก ที่ปรมัตถ์เป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไปจากที่นั่น เขาปิดประตูตามหลังดังโครม

เธอสะดุ้งตกใจ จนต้องหันไปมอง เรมาพาร่างกายเจ็บปวดกระเถิบไปนั่งชิดติดกับฝาบ้าน สายตาก็จ้องมองไปยังประตูนั่นเขม็ง เขาทำให้เธอกลัวมาก
ทำไมคุณปรมัตถ์ถึงได้ทำแบบนี้นะ

เธอได้แต่สิ้นหวังหดหู่ และรู้สึกกลัวเขา เรมายกมือขึ้นมาแตะที่ลำคอที่ถูกบีบจนเป็นรอยด้วยหัวใจที่แตกสลาย