นางบำเรอกาฝาก

เอื้องหยาด ... ถูกเลี้ยงมาด้วยความจำเป็น …แสนจงชัง
มี ... รอยแผลบนใบหน้า เป็นสิ่งย้ำเตือนให้ผู้มีพระคุณของเธอ ...ไม่ลืม
ความโลภ ... ความแค้น ... ความรัก
สิ่งใดจะเอาชนะความผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้
ร่วมกันหาคำตอบได้ใน "นางบำเรอกาฝาก"
(ดราม่านะคะ แต่คงไม่ดาร์คเท่า ลิขิตราคี แน่นอนค่ะ)

****มีตอนพิเศษ เฉพาะเวอร์ชั่นอีบุ๊คนะคะ

ตัวอย่าง

“กล้าพูดก็ต้องกล้ารับหน่อยสิ มานี่ซิ! ...” ศดิศรกระชากอีกคนเข้าไปโยนโครมไว้ที่โซฟาเบด ขนาดใหญ่กลางห้องรับแขก ก่อนจะโถมตัวลงไปกักตัวเธอไว้แล้วลงมือเหมือนกับจะทึ้งชุดทำงาน ของเอื้องหยาด
“อยากรู้นักว่าที่พูดว่าตัวเองดีน่ะดีจริงมั้ย! ขอดูหน่อยเถอะ!”
“นายคุณดิศอย่ายะเอื้อง! อย่ายะเอื้องเจ้า! อย่ายะ!” เอื้องหยาดน้ำตาเธอใหลด้วยตกใจกลัวชายหนุ่มในเวลานี้ยิ่งนัก ศดิศรเหมือนคนขาดสติโดยสิ้นเชิง แต่เขามาได้สติเมื่อเอื้องหยาดบอกว่า
“นายคุณดิศเจ้า อย่ายะเอื้อง สุมาเต๊อะ! เอื้องมันบ่ดีเอง เอื้องผิดเองเจ้า ฮือๆๆๆๆ”