แด่เรือจ้าง ด้วยแจวหัก

ชีวิตครูบ้านนอกของข้าพเจ้าเร่ร่อนอยู่ตามทุ่งนา ป่า โยกไปย้ายมา เกือบสิบโรงเรียน จนบัดนี้โรงเรียนของข้าพเจ้าก็อยู่กลางทุ่งนา ในโรงเรียนบ้านนอกเหล่านั้น แต่ละโรงล้วนขาดแคลนวัสดุอุปกรณ์ทางการศึกษากันทั้งนั้น ไม่ใช่เฉพาะโรงเรียนใดโรงเรียนหนึ่ง ลำพังเงินงบประมาณอย่างเดียวคงไม่ทั่วถึง ต้องอาศัยประชาชนช่วยเหลือด้วยเสมอมา

ข้าพเจ้าเคยออกเรี่ยไรข้าว เรี่ยไรเงินตามบ้าน นับครั้งไม่ถ้วน ชาวบ้านไม่เคยขัด ทั้งที่ยากจนก็เสียสละกันเสียจนผู้ออกเรี่ยไรกระดากใจและเห็นใจ ก็เลยเกิดความคิดขึ้นมาว่า ต้องหาโอกาสเสียสละทรัพย์ทำบุญกับโรงเรียนบ้าง ตามควรแก่ฐานะ แต่ก็ได้แต่ผลัดวันเรื่อยมาเพราะเงินเดือนไม่เคยเหลือ

มาจนพ.ศ.นี้ ข้าพเจ้าก็ยังไม่มีเงินเหลือพอจะเจียดบริจาคให้โรงเรียนตามที่ตั้งใจไว้ได้

แต่ข้าพเจ้ามีต้นฉบับนวนิยายชุดครูบ้านนอกเรื่อง ‘แด่เรือจ้าง ด้วยแจวหัก’ อยู่ พอจะพิมพ์เป็นเล่มได้ และคิดว่าพอจะอ่านกันได้ จึงตัดสินใจมอบให้ ‘ชุมนุมพัฒนาการชนบท องค์การนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ’ นำไปจัดพิมพ์จำหน่าย ได้เงินเท่าไร มอบให้นำไปสมทบทุนก่อสร้างโรงเรียนทั้งสิ้น ถ้าได้มากอาจจะพอเป็นค่าสังกะสี อย่างไม่ได้เป็นค่าตะปูสัก ๒ กิโลฯ ก็ยังดี