Timeless "เหนือกาลเวลา คือมรรคาแห่งสองเรา"

คริสต์ศักราช3030
ณ สถาบันวิทยาการเพื่ออนาคต

ใบหน้านั้นเรียวคมสันได้รูปแต่ผิวซีดขาวนั้นไร้สีเลือด เปลือกตาปิดสนิท จมูกโด่งคมรับกับริมฝีปากได้รูปบางเฉียบ ใบหน้าที่ขาวซีดราวกระดาษเพราะถูกแช่ในของเหลวชนิดพิเศษในอุณหภูมิติดลบกว่า200องศาเซลเซียส ร่างนั้นเปลือยเปล่าและขาวโพลนอยู่ในแสงไฟที่ทำหน้าที่คล้ายกับแสงจำลองของดวงอาทิตย์ หล่อเลี้ยงร่างซีดขาวที่อยู่ในของเหลวอุณหภูมิติดลบนั้นมาเนิ่นนาน
ร่างเปลือยนั้นลอยนิ่งอยู่ในแคปซูลแก้วที่เต็มไปด้วยของเหลวใส มีสายยางเส้นเล็กต่อระโยงรยางค์กับร่างนั้นเต็มไปหมด แสงไฟสีฟ้าส่องกระทบทำให้ร่างนั้นคล้ายดั่งสัตว์น้ำงดงามในทะเลลึก
ชายหนุ่มยืนจ้องมองจอมอนิเตอร์แสดงผลต่างๆอยู่ข้างแคปซูลแก้ว สายตานั้นสงบนิ่งจ้องมองค่าตัวเลขที่แสดงผลตรงหน้าอย่างใช้ความคิด เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดพรายขึ้นบริเวณไรผม ดวงหน้าหล่อเหลาได้รูปนั้นราบเรียบ มีเพียงแววตาที่มีร่องรอยของความเครียดขึ้นมาเพียงแวบหนึ่ง ก่อนจะมลายหายไปเหลือไว้เพียงความสงบนิ่งราวกับบึงน้ำใสไร้ระลอกคลื่น ที่ไม่แสดงความรู้สึกใด
“ดอกเตอร์คะ สภาพร่างกายเตรียมพร้อม ส่งเลือดเข้าสู่เส้นเลือด ปอดขยายตัว หัวใจเริ่มเต้นอ่อนๆ แล้วค่ะ” เสียงผู้ช่วยหนึ่งในหลายคนของเขาดังขึ้นจากมุมหนึ่งของห้อง เธออ่านค่าจากจอมอนิเตอร์ด้านหน้าอย่างคล่องแคล่ว
“ถ่ายเทของเหลว ปรับสภาพอุณหภูมิของร่างกายให้เข้าสู่ภาวะเตรียมตัวตื่น” เสียงทุ้มต่ำกว่าปกติของเขาดังขึ้น
“รับทราบค่ะ เส้นชีพจรเริ่มทำงานแล้ว อีกภายในสามชั่วโมง “เขา”จะตื่นค่ะ” เสียงนั้นดังขึ้นปลุกให้ชายฉกรรจ์ที่ถูกเรียกว่าดอกเตอร์นั้นสะดุ้งเฮือก ในยามนี้เขาไม่อาจปฏิเสธว่าหัวใจเขาเต้นแรงเพราะความตื่นเต้น มือขาวเรียวเกร็งจนเส้นเลือดปูดโปนนั้นกำแน่น
“เขา” จะตื่นขึ้นมาแล้ว! 20ปีแล้วสินะ....