ยัยปีศาจน้อยปะทะนายมาเฟีย

เธอหลงรักเขาตั้งแต่แรกเห็น เมื่อครั้งที่เคยช่วยชีวิตไว้ตั้งแต่ตอนเด็กๆ เธอจึงตามตื๊อไม่หยุด แต่พระเอกก็ยังใจแข็งไม่ยอมรับรักเสียที

"หันมากอดหน่อย พรุ่งนี้ต้องบินแล้วนะ"ฉันพูดอ้อนคนตัวโต ที่ยังนอนหันหลังให้ฉันเหมือนคืนแรก ทุกวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม
"รีบๆ กลับไป น่ารำคาญ"บอกอย่างไม่แยแส น่าน้อยใจจริงๆ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาไม่แม้จะมีใจให้สักนิดเลยหรอ เท่าก้นมดก็ยังดี
"กอดให้หายคิดถึงหน่อยก็ไม่ได้ กลับไปแล้วแด๊ดดี้จะให้มาอีกมั้ยก็ไม่รู้"ถ้าปิดเทอมหน้ามาอีกแด๊ดดี้ต้องสงสัยแน่ๆ นอกจากบอกความจริง
"ไม่ต้องมา รำคาญ"คำก็รำคาญสองคำก็รำคาญ ประโยคที่ออกมาจากปากเขาร้อยละเก้าสิบที่พูดกับฉัน จะมีคำนี้ต่อท้ายเสมอ บั่นทอนจิตใจจริงๆ
"นายรำคาญฉันจริงๆ หรอ"ฉันมองแผ่นหลังกว้างตรงหน้า ถามด้วยความเสียใจ พอได้ยินคำตอบยิ่งเสียใจหนัก
"เออ! "ตอบแบบไม่คิด เขาคงรำคาญฉันแบบสุดๆ เลยสินะ
"แต่ยังไงฉันก็รักนาย"ฉันบอกเสียงเบา ก่อนจะหลับตาลงนอน กอดซุกร่างกายที่อบอุ่นของเขาเท่าที่จะทำได้ คืนสุดท้ายแล้วที่จะได้นอนกอดแบบนี้

..........
"ห้ามพาผู้หญิงเข้าบ้านอีกนะ"ฉันมองเสี้ยวหน้าคม ทำแก้มป่องน้อยใจ
"เธอจะทำไม ทำเหมือนเดิม? "
"จะซื้อธูปมาไว้เยอะๆ เลย! "
"ถ้าทำอีก ฉันจะเอาธูปจี้ขาจี้แขนเธอ! "
"ซาดิสม์รึไง นายมันบ้า!!! "
"เธอก็หมาบ้า! "เขาสวนกลับทันที สายตาจ้องมองฉันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
"บ้าตรงไหน! ฉันบ้าตรงไหน! "
"ทุกตรง! ตั้งแต่วิ่งไล่จับฉันทำผัว แถมยังกล้าเขาคลิปบ้านั่นให้แม่ฉันดูอีก! "