ความทรงจำในม่านเมฆ

ผมขึ้นมายืนอยู่บนเวทีอย่างไม่เต็มใจนัก เพราะไอ้พี่ตัวดีมันดันใช้เด็กปีหนึ่งเรียกกดดันให้ผมขึ้นมา
ไม่น่ามางานรับน้องตามที่ไอ้ไม้และไอ้หมีชวนเลย ว่าแล้วว่าต้องมีเรื่อง
วันนี้ผมร้องเพลงเดิมเป็นการปิดงานรับน้องสำหรับคืนนี้ ตามคำขอของพี่รหัสตัวดี
ผมก้มหน้าร้องเพลงไปเรื่อย ๆ จนเกือบถึงท่อนสุดท้าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา สายตาประสานเข้ากับใครบางคน
ผมเพ่งมองไปยังคนตรงนั้นอีกครั้ง หรือผมแค่ตาฝาดไป เพียงเพราะคิดถึงเขาเหลือเกิน
เขาคือคนที่อยู่ในทุกช่วงเวลาของผม เพราะเขาอยู่ทั้งในความคิด และในความทรงจำ