ชีวิตเพียงละคร

“หนูอรเป็นเด็กดี น่ารักมาก” หมอศุลีพูด “แต่เขาก็ควรมีโอกาสที่ดีกว่าแก ลุงพูดเท่าที่เห็น”

“ผมก็ยังไม่ทราบนะครับว่าเขาชอบผมหรือเปล่า แต่เราก็ถูกคอกัน คุณลุงอยากแยกผมออกห่างเขาหรือครับ?”

“คิดดูแล้ว แกก็ไม่เหมาะสมกับเขานัก เราก็อยู่กันอย่างนี้ พอมีพอกิน แต่หนูอรน่ะ พ่อเขารวยมากนะ ลุงเห็นเด็กคนนี้มาตั้งแต่เกิด เป็นเด็กที จิตใจมั่นคง ไม่เหมือนแม่พี่สาว หนูอรไม่ใช่คนสุรุ่ยสุร่าย แต่ก็เรียกว่าพ่อเลี้ยงเขามาอย่างสุขสบายมาก แกไปกรุงเทพฯ เถอะ ไปทำงานที่นั่น แล้วติดต่อหมอระพีมาช่วยงานทางนี้สักพักจนกว่าลุงลุกขึ้น เดินเหินได้เป็นปกติ”

“ถึงยังไงผมก็ยังขอแต่งงานกับอรรัมภาไม่ได้นะครับ จนกว่าจะบอกให้เขารู้เรื่องของผม ผมก็ไม่อยากบอกหรอกครับ แต่มันจำเป็น”

“อย่าโง่ไปหน่อยเลย หนูอรรู้ พ่อแม่เขาก็รู้ รู้กันหลายคนเข้า เขาก็จะซุบซิบนินทากันเปล่าๆ แถมปั้นเรื่องแต่งเติมกันเข้าไปอีก”

“บอกแค่เขากับพ่อแม่เขา คงไม่เป็นไรหรอกครับ”

“จำเป็นด้วยหรือ?”

“เขาก็ควรรู้นะครับ”