รัตติกาลเหมันส์ [จีนโบราณ]

ท้องฟ้ายามราตรีในดินแดนน้ำแข็งนั้น ช่างเป็นท้องฟ้าที่สวยงามกว่าอาณาจักรใด เวลายามค่ำคืนเสวี่ยนฮวาและเหยียนซานชอบมานั่งรับสายลมที่พัดผ่านผาน้ำแข็งพันปี หอบเอากลิ่นอายของอาณาจักรน้ำแข็งขึ้นมาบนยอดสูงสุด ทำให้กรีบของดอกเหม่ยฮวาพันปีที่ยืนต้นเคียงข้างผาพันปีไปทั่วอาณาจักรน้ำแข็ง
"เจ้าว่า อนาคตของพวกเราจะเป็นเช่นไร" เสวี่ยนฮวาเอ่ยถามเหยียนซานขึ้น ดวงตากลมสีฟ้าอ่อนยังคงมองบนท้องฟ้าที่ถูกย้อมสีความเช่นเดียวกันสีตาของเหยียนซาน

คนถูกเอ่ยถามหันมองใบหน้าข้างๆของคนข้างกาย คำถามเมื่อครู่สร้างความแปลกใจให้เหยียนซานไม่น้อย องค์ชายเผ่าน้ำแข็งเงยหน้ากลับไปมองท้องฟ้าเช่นเดิม
"ข้าไม่รู้ สิ่งเดียวที่ข้ารู้...คือมีเจ้าอยู่ข้างๆ แค่นี้ก็พอแล้ว" เหยียนซานหันมองเสวี่ยนฮวาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน เสวี่ยนฮวายกยิ้มอบอุ่นดั่งแสงแดดอบอุ่นในยามเช้าให้เหยียนซานเช่นเคย หากแต่ภายในนั้นช้ำเพียงใดใครกันจะรู้
"ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น ข้าอยากให้เจ้าเชื่อใจข้า" น้ำเสียงใสถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากสีดอกเหม่ยฮวา สีเดียวกับต้นเหม่ยฮวาพันปีที่ยืนต้นเพียงต้นเดียวบนยอดเผาน้ำแข็งแห่งนี้
"ข้าเชื่อใจเจ้า"




"ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะกล้าหักหลังข้า ข้าอุตส่าห์ไว้ใจเจ้า เสวี่ยนฮวา!" น้ำเสียงเข้มเกรี้ยวกราดหยาบโลนเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด เสวี่ยนฮวายกยิ้มเพียงนิดพลางเปิดเปลือกตาขั้นช้าๆ ตรงริมฝีปากสีดอกเหม่ยฮวามีเลือดสีแดงสดไหลลงประดับใบหน้าขาวเนียน ที่เคยมีชีวิตชีวามากกว่านี้ แต่ตอนนี้มันกับซีดลงเรื่อยๆเพราะเสียเลือด
"ข้า...ไม่เคยคิด จะหักหลังเจ้า ไม่เคย..." น้ำเสียงนุ่มบัดนี้แหบแห้ง ดวงตากลมสีฟ้าอ่อนที่เคยสดใสกับมีน้ำตาแต่นั่นไม่ทำให้ความโกรธของเหยียนซานลดน้อยลง ใครจะไปตั้งสติอยู่ได้ ที่เห็นว่าผู้ให้กำเนิดนอนสิ้นลมหายใจอาบเลือดอยู่ตรงหน้า

ปลายกระบี่เกล็ดน้ำแข็งถูกกดให้แทงลึกยิ่งขึ้นกว่าเดิมตามความเกรี้ยวกราดของผู้เป็นเจ้าของที่มันบังตา เลือดสีแดงสดไหลรินออกมาตามบาดแผลมากมาย อาบย้อมปลายกระบี่จนเป็นสีเลือด
"เจ้ามันคนทรยศ" น้ำเสียงเข้มกดต่ำดังลอดไรฟัน ยิ่งเกรี้ยวกราดยิ่งกดปลายกระบี่ลึก
"ข้า...ไม่เคย ทรยศเจ้า..." น้ำเสียงใสเอ่ยบอกไม่เต็มเสียง ดวงตากลมสีฟ้าอ่อนพลันค่อยๆปิดลง พร้อมล้มหายใจที่เริ่มเบาลง และรอยยิ้มอบอุ่นที่เคยยิ้มให้เหยียนซาน รอยยิ้มอบอุ่นดังดวงอาทิตย์ยามเช้าอันอบอุ่นนั้น ทำให้เหยียนซานได้สติ และรู้ว่าแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร แต่มันช้าเกินไปที่จะแก้ไข เมื่อพื้นสีขาวถูกย้อมเป็นสีแดงฉาน ดวงตากลมสีฟ้าอ่อนเริ่มหม่นแสงลง สายลมหนาวที่พัดพาเอาร่างของเสวี่ยนฮวาค่อยๆหายไป เสวี่ยนฮวามองสบตาเหยียนซานจนวินาทีสุดท้าย หวังเพียงจะสื่อความหมายให้รู้ถึงความในที่อยากจะบอก
"เชื่อใจข้า"