เดิมพันรักยัยตัวร้าย

คนตัวเล็กนอนดิ้นบนที่นอนบิดร่างกายบิดขี้เกียจอย่างลืมตัวไปเพราะคิดว่าเธออยู่ที่ห้องตัวเอง แต่ความมึนงงระคนสับสนก็เริ่มตีตื้นขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังถูกจ้องมองพอดวงตาคู่สวยกระพรือปริบๆเธอก็แทบจะตาถลนออกมากองข้างนอก
“ ชิบหายแล้วอีพลอย!!!” ร่างบางสปริงตัวลุกขึ้นนั่งทันที เพราะห้องนี้มันไม่ใช่ห้องเธอไอโทนห้องสีทมึนนี่มันเป็นห้องคนอื่นชัดเพราะห้องเธอสีชมพู
“ ตื่นแล้วก็รีบๆไสหัวกลับไปได้ละ!!” เสียงทุ้มเอ่ยออกมาจากเจ้าของร่างหนาที่ยืนพิงประตูห้องนอนแถมกอดอกมองมาที่เธอตาเขียวปั๊ด
" ฮึก!! แก!!! นาย!! เอ้ย! "
" มึง! ไม่สิ! คุณเป็นใคร? !!! "
คนตัวเล็กตกใจตาเหลือกกระโดดลงจากเตียงไปยืนอีกฝั่งผ้าห่มผืนหนาถูกคลุมตัวอยู่จนมิด
" มารยาทอะมีไหมห่ะ!!! "
" คุณเป็นใครพาฉันมาทำอะไรที่นี่!! "
" จำไรไม่ได้เลย? " เค้าถามพลางทำตาหรี่ลงเล็กน้อย
" มะ...มะ...ไม่!...ไม่ได้!!!! " พลอยพยายามยืนนึกถึงเรื่องเมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้นแต่นึกไม่ออก สักทีเธอจำได้ว่าไปเลี้ยงรุ่นแล้วก็ออกมานั่งแท็กซี่แต่พอขึ้นมาได้เธอก็สลึมสลือทั้งที่ไม่เมาแต่กลับเหมือนเมา