เสน่หาไพลิน

ท่านรองสายเปย์
.
.
พอลิ้นลากผ่านหน้าท้องฉันก็อยากร้องกรี๊ดดังๆ ฉันดีใจนิดๆ ที่เขาหยุดอยู่แค่นั้นเพราะเริ่มเหนื่อยขึ้นทุกที

ที่เขาหยุดไม่ได้แปลว่าหยุด … หยุดที่แปลว่ายังทำได้

เขาละปากจากหน้าท้องของฉันเพื่อไปถอดผ้าชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดของสงวนเอาไว้

เมื่อเขาประทับจูบลงมาที่เนินสามเหลี่ยมสติของฉันก็หลุดลอย ลืมตาอยู่แท้ๆ แต่กลับไม่เห็นอะไรสักอย่างทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพร่าเบลอไปหมด ฉันเอาแต่พร่ำเรียกชื่อของเขาจนคอแหบ