แฟนเก่าตัวร้าย

แฟนเก่าก็คือแฟนเก่า ถ้าทำผิดพลาดเรื่องที่สาหัสจริงๆก็คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีก

♡คำโปรย♡

ผมมองไปโต๊ะอาหารที่เหนือจัดแจงเรียบร้อย บนโต๊ะมีโจ๊ก มีน้ำ มีน้ำส้มและมียา นี่เขายังจำได้อีกหรอว่าผมชอบกินน้ำส้มยามเช้า
“ไม่เป็นไร ไม่หิว” ปากว่าไม่หิวแต่ในท้องมันแสบจนอยากจะอาเจียน
“ไม่หิวก็ต้องกิน แล้วเรื่องเหล้าเพราๆลงบ้างนะ ดูแลตัวเองบ้าง…”
“ไม่ต้องมาสอน”
“เออ ก็ไม่อยากสอนหรอก ดูแลตัวเองยังไม่ได้เลย แล้วจะไปดูแลใครได้”
แรงอยู่นะ หรือว่าเหนือจะบอกผมเป็นนัยๆนะว่าถ้าดูแลตัวเองได้ค่อยกลับมาดูแลเหนือ ฮึ่ย มโนอีกแล้วผม
ผมยอมเดินไปนั่งกินข้าวที่โต๊ะ แต่ในระหว่างที่ผมกินก็มีเหนือที่นั่งจ้องหน้าผมอยู่ตรงข้าม จ้องอะไรนักหนา คนจะกินข้าว
“มองอะไร”
“แล้วดรีมมองอะไรอะ”
“อย่ามากวน”
“ดรีมนั่นแหละอย่ามากวน”
“เหนือ!”
“ดรีม!”
เราสองคนนั่งต่อล้อต่อเถียงกันไปมา แต่ผมต้องเก็บอารมณ์ตัวเองไม่ให้ยิ้มตาม ก็เหนือมันเป็นซะอย่างนี้จะให้ผมเลิกรักได้ยังไง
“ไม่มีเรียนหรือไง” ผมถาม
“ก็อยู่ดูแลเด็กดื้อไง”
“ใคร เราไม่ได้ดื้อสักหน่อย” ผมกลอกตามองบนปริบๆ
“เลิกกินได้แล้วเหล้าอะ แล้วก็ไปเล่าเรียน เดี๋ยวพ่อแม่ดรีมก็โทรมาหาเหนืออีก”
“ก็ไม่ต้องรับสิ” ผมว่าอย่างดื้อๆ
“อย่าดื้อ”