หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับรัก

ก่อนหน้านี้มันไม่สำคัญว่าผมจะเคยรักใครมาก่อน เพราะตอนนี้ วินาทีนี้ ผมจะรักคนตรงหน้าให้มากกว่าที่เคยรัก 'รัก' ให้มากกว่าที่เคยรู้สึก

____________________________

ผมเดินตามอีกคนเข้าไปในห้องน้ำ ใช้มือดันประตูที่กำลังจะปิดไว้ด้วยมือข้างเดียว หยาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นผมแทรกตัวผ่านประตูเข้ามา

“พี่ร…” เสียงไอ้ตัวเล็กขาดห้วงเมื่อผมยกตัวมันลอยขึ้นจากพื้น ส่งให้มันขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า สองมือประคองใบหน้าน่ารักอย่างทะนุถนอมแล้วกดจูบลงไปบนกลีบปากเรียวบางสีชมพูธรรมชาติ สองมือของไอ้ตัวเล็กกำรอบคอเสื้อผมแน่นพร้อมกับดวงตาที่ปิดสนิท ผมหลับตาลงกดสัมผัสค้างอยู่แบบนั้นหลายวินาที เสียงหัวใจเต้นดังโครมครามแข่งกับเสียงความคิดในสมอง ผมค่อย ๆ ละเลียดฉกชิมริมฝีปากนุ่ม ตักตวงความหอมหวานอย่างคนไม่รู้จักพอ ร่างบางในอ้อมกอดสั่นสะท้านมันยิ่งทำให้ผมสับสน ทั้งอยากรังแกและอยากปกป้องดูแลไปในคราเดียวกัน การจูบที่ไม่มีการรุกล้ำแต่มันกลับหวานล้ำยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ริมฝีปากของผู้ชายที่ผมไม่เคยคิดอยากจะสัมผัสมาก่อน ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะรู้สึกกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้มากมายขนาดนี้ เสียงเฉอะแฉะดังเคล้าไปกับเสียงลมหายใจของทั้งผมและหยา รสสัมผัสของริมฝีปากนุ่มหยุ่นแทรกซึมเข้าไปในหัวใจ หากนี่คือคำตอบของความสงสัย
ผมก็คงได้คำตอบแล้ว