อาญาสวาท จอมมาร

“ใครให้แกใช้มือสกปรกของแกมาจับต้องตัวฉัน เอามันออกไป” ปาลินรู้สึกขยะแขยงเป็นอย่างที่ถูกจับต้องรายกล่าวจบเธอก็รีบปัดมือของพสุธาออกทันที
“ทำไม! ถ้าฉันจะแตะต้องเธอปาลิน” พสุธากล่าวถามด้วยสายตาเย้ยหยัน
“แกไม่มีสิทธิ์มามองฉันแบบนี้” ปาลินมองตาขว้างเมื่อรู้สึกว่าถูกเยาะเย้ย
“ฉันทำได้มากกว่ามองเธออีกปาลิน เสื้อผ้าของเธอ เธอจะให้ฉันถอดหรือเธอจะถอดเอง” กล่าวจบประโยคพสุธาก็มองร่างงามอย่างหิวกระหายจนปาลินต้องขยับถอยด้วยความกลัว
“ไม่ฉันไม่ถอดและไม่ยอมให้แกมาถอดเสื้อผ้าของฉันด้วย” ปาลินเอามือเล็กของตนเข้าปกปิดหน้าอกของตนเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมองไม่วางตา
“เสียเวลา มานี่ฉันถอดเอง” กล่าวจบประโยคพสุธาก็กระชากเสื้อของปาลินทันทีหญิงสาวผู้เอวบางร่างเล็กลอยตามแรงกระชากทันทีจนใบหน้าอันงดงามตอนนี้อยู่ไม่ห่างจากโจรหนุ่มผู้ลักตัวมาแบบประชันหน้า
“แกอยากจะนอนกับผู้หญิงกี่คนก็บอกมา ฉันพร้อมจะจ่ายให้ แต่ต้องไม่ใช่ฉัน” ในที่สุดปาลินก็ใช้คำว่าเงินในการต่อรองเพื่อจะไม่ต้องมีสัมพันธ์กับชายแปลกหน้า
“ฉลาดมากสมเป็นลูกสาวของไอ้ปรเมศว์ เก็บเงินของเธอไม่ไว้เถอะ ถ้าฉันอยากนอนกับผู้หญิงพวกนั้นฉันไม่จำเป็นต้องไปจับตัวเธอมาให้เสียเวลาหรอก เพราะฉันก็มีเงินมากพอที่จะซื้อกินกี่คนก็ได้” พสุธาไม่สนใจข้อเสนอที่ดูเหมือนจะชาญฉลาดของปาลินแม้แต่น้อย
โปรดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อ นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
อ่านให้สนุกนะคะแล้วพบกันเรื่องต่อไป / จารุภา