บ่วงรักจอมใจ

“คุณหมอจะไปไหน พาพิ้งค์ไปด้วยนะคะ พิ้งค์อยากดูแลเวลาที่คุณหมอกำลังแย่ พิ้งค์ไม่แคร์หรอกว่าพ่อแม่คุณหมอจะยากจนแค่ไหน ถึงไม่ยอมพาไปพิ้งค์ก็ไม่กลับ เอาสิ พิ้งค์พักโรงแรมก็ได้”
ปากนุ่มที่ช่างเจรจาแต่ถ้อยคำน่าชื่นใจถูกประกบปิดนับแต่บัดนั้น พิมพ์มาดาหลับตาพริ้ม ตอบโต้เขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ ธราธรบดคลึงเคล้ารุนแรงด้วยความพิศวาสที่หลากล้น ได้ยินหล่อนครางเบาหวิวในลำคอ ลืมตางดงามประกายพราวพรายมองเขาอย่างออดอ้อน
“ให้ไปด้วยนะคะ..นะ..นะคะ”
“พิ้งค์จ๋า..” ชายหนุ่มกระซิบ “ทำไมถึงขอในสิ่งที่ผมลำบากใจ ไปกับผมอาจเสียชื่อเสียงนะ”
“พูดแบบนี้จะไม่พาไปด้วยใช่ไหม ก็ตามใจ ถ้าไม่ห่วงคู่หมั้นของตัวเอง”