ชายาบำเรอ

ใบหน้านวลขาวรูปไข่ที่ตัดกันได้อย่างลงตัว และสีของริมฝืปากที่อมชมพูราวกับลูกท้อ ทำให้อ๋องซูเว่ยหยางหยุดชะงักไปชั่วครู่เหมือดั่งคนต้องมนตร์ ก่อนที่จะขยับเข้าไปแบบประชั้นชิดพร้อมที่จะจู่โจม กระโจนเข้าหาตัวเธออย่างหมาป่าที่รอตะครุบเหยื่อและเธอก็เป็นเหยื่อดีๆนี้เอง
“ท่านอ๋องอย่างเพิ่งใจร้อนสิเพคะ หม่อมฉันยังไม่พร้อม ขอหม่อมฉันดื่มเหล้ามงคลย้อมใจเสียก่อนนะเพคะ ใจเย็นๆ นะใจเย็นๆ” หลิวซือซือผลักตัวของซูเว่ยหยางออกจากตัวเองแล้วลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินออกมาหยิบแก้วเหล้ามงคลยกมันขึ้นซด ดื่มพรวดเดียวจนหมดถ้วยเพื่อย้อมใจก่อนรับศึกรัก
“เยี่ยนจื่อหรานเจ้าทำอะไร ทำไมเจ้าถึงได้ดื่มมากมายเช่นนี้ เดี๋ยวเจ้าก็เมาก่อนที่จะเข้าหอกับข้า ข้าต้องการให้เจ้ามีสติเวลาร่วมรักกับข้า” อ๋องซูไม่มีคำบรรยายเมื่อเห็นการดื่มเหล้ามงคลที่ไม่เหมือนใครของพระชายาที่พึ่งแต่งงานป้ายแดงมาหมาดๆอย่างเธอ
“แต่ไม่ว่าเจ้าจะทำอะไรก็ดูดีไปเสียหมด ทั้งหน้าตา รูปร่าง และยังทรวดทรงองเอวอกเป็นอก ข้าชอบนะชอบแม่หญิงเช่นเจ้า เยื่ยนจื่อหราน พอแล้วเจ้าพอได้แล้ว อย่าเพิ่งดื่มหมดก่อน ขอข้าดื่มบ้าง” อ๋องซูเว่ยหยางรีบยื้อแย่งเหยือกเหล้ามงคลออกจากมือของหลิวซือซือมาทันที พอได้มาเขาก็ยกมันดื่มพรวดเดียวจนหมดเหยือกโดยไม่ต้องเทลงถ้วย
ไม่นานหลิวซือซือก็ออกอาการเดินโซเซเป๋ไปเป๋มา และเริ่มปลดเปื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นทีละชิ้นจนอ๋องซูเว่ยหยางอดทนไม่ไหว ต้องรีบเดินเข้ามาอุ้มตัวหลิวซือซือ ตรงมาที่เตียงนอนทันที เพราะว่าตอนนี้เขามีความปรารถนาแรงกล้าในร่างกายของเธอแทบบ้าคลั่ง
“ข้าจะทนไม่ไหวแล้วนะเยี่ยนจื่อหรานเป็นของข้าเถอะนะ คืนนี้เจ้าจะต้องทำหน้าที่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายเสียที”อ๋องซูเว่ยหยางกระซิบที่ข้างหูซ้ายของหลิวซือซือ
จากนั้นอ๋องซูก็เริ่มจูบไซ้ซอกคอ ก่อนที่จะเคลื่อนย้ายลงมาที่ริมฝืปาก ก้องมองคั่วครู่ ก้ก้มลงจูบประชิดแบบหนักหน่วงและก็ค่อยๆเคลื่อนสลับไปมากับการจูบที่ยอดดอกประทุมมา ที่ตอนนี้แข็งสู้กับริมฝืปากของเขา เขาจูบจนหนำใจก่อนที่จะขยับลงมาเรื่อยๆ ลงมาถึงบริเวณท้องน้อย เขาจึงใช้ฝ่ามือลูบไล้เบาๆตรงจุดต้องห้ามอย่างจุดยุทธศาตร์ของเธอ