คิงแร็ท

ชางอีตั้งตระหง่านเหมือนไข่มุกบนตอนปลายสุดทางตะวันออกของเกาะสิงคโปร์ เปล่งประกายระยิบระยับวาววามวามใต้แอ่งลึกของดินฟ้าอากาศเขตร้อน มันตระหง่านง้ำอยู่บนเนินลาดน้อยๆ และในบริเวณรอบๆ มันเป็นเขตสวนผักเขียวขจี ถัดจากเขตสวนผักเปิดเป็นทางไปสู่ทะเลสีน้ำเงินเขียว และทะเลไปสู่ความไกลลิบหาที่สิ้นสุดไม่ได้ของขอบฟ้า

ใกล้เข้ามา...ชางอีสูญสิ้นความงามของมันและกลายเป็นสิ่งที่มันเป็น...คือสถานคุมขังอันน่ากลัว สกปรกชวนขยะแขยง เขตคุกโอบล้อมด้วยลานเกรียมแดด...ลานโอบล้อมด้วยกำแพงสูงลิ่ว

ด้านในกำแพง ภายในตึกคุมขังชั้นแล้วชั้นเล่าเป็นห้องขังจุนักโทษจำนวนสองหมื่นคน...บัดนี้ ในบรรดาห้องขังและระเบียงทางเดิน และในทุกมุมและบริเวณที่ลับตาทุกหนแห่งมีคนอยู่อาศัยถึงแปดหมื่นคน ส่วนใหญ่เป็นคนอังกฤษและออสเตรเลีย...ชาวนิวซีแลนด์และแคนาเดียนมีบ้างประปราย นี่คือบรรดาซากเดนที่เหลือของเหล่าทัพแห่งยุทธการตะวันออกไกล

คนเหล่านี้ก็เป็นอาชญากร อาชญากรรมของพวกเขาไพศาลนัก พวกเขาแพ้สงครามและพวกเขายังคงมีชีวิตอยู่

ประตูห้องขังเปิด ประตูคุกเปิด และประตูมหึมาซึ่งติดในกำแพงก็เปิด ผู้คนเข้าๆ ออกๆ ได้อย่างแทบจะเสรี แต่ก็ยังมีการปิด...มีกลิ่นอายของโรคกลัวการอยู่ในที่ปิดเงียบแฝงอยู่รุนแรงนัก