ผู้สาวอ้ายสาชื่อว่าน้องเขียว

*** คำเตือน & ชี้แจง โปรดอ่าน ***

นิยายเรื่องนี้อาจเหมาะสำหรับคนที่เข้าใจ
ภาษาอีสานเท่านั้นนะคะ

‘ผู้สาวอ้ายสาชื่อว่าน้องเขียว’ เป็นนิยายไทบ้านอีสาน
ไม่มีซับไตเติ้ล แต่จะมีคำศัพท์ให้ที่ท้ายเรื่องค่ะ

ไรท์เขียนบทสนทนาโดยใช้ ‘คำอ่าน’ อิงจาก
‘สำเนียงการออกเสียง’ ภาษาอีสานของตัวเอง
โดยพยายามเขียนคำอ่านให้ใกล้เคียงเสียงจริงที่สุด
แต่เนื่องด้วยภาษาอีสานมีเสียงสูงต่ำต่างกันตาม
อารมณ์ของผู้พูดในประโยคนั้นๆ และพื้นที่ที่อยู่อาศัย

หลายคำออกเสียงไม่เหมือนกัน และมีอีกหลายคำที่
ใช้ได้ในความหมายเดียวกัน จึงอาจทำให้คลาดเคลื่อน
จากที่ท่านผู้อ่านรู้มาบ้าง

**ขอทำความเข้าใจว่าไม่ใช่การสะกดผิด/คำผิดน้า**

หากใครสนใจ สามารถโหลดทดลองอ่านก่อนได้ค่า

ถ้าพร้อมแล้ว มากินต้มปลาข่อใหญ่อ้ายสานำกันจ้า

......................................................................

นิยายเรื่องนี้ไม่มีปมดราม่าใดใดทั้งสิ้น

ตั้งใจพาท่านผู้อ่านไปดูอ้ายสาจีบผู้สาวเขียว
ในบรรยากาศไทบ้านล้วนๆเลยจ้า

......................................................................

#คำโปรย

ผู้สาวเขียวย้ายตามแม่ไปอยู่อังกฤษนานนับสิบปี
กลับมาเยี่ยมบ้านคราวนี้ อ้ายสาไม่มีวันปล่อยกลับ
ไปประเทศฝรั่งอีกแน่นอน!

......................................................................

#คัท

จากที่สัญญาว่าจะรออีกฝ่ายพร้อมก็อยากจะตระบัด
สัตย์เสียเดี๋ยวนี้ เนิ่นนานกว่าชายหนุ่มจะทำใจถอน
ริมฝีปากออกมาได้ เขาผ่อนลมหายใจยาว พยายามข่ม
ความร้อนรุ่มเบื้องล่างอย่างยากเย็น เค้นเสียงเข้ม
ลอดไรฟันอย่างกล่าวหา

“ปลาข่อใหญ่อ้ายเจ็บปวดย่อนนางคนเดียวเลย
เด้หนิ”

“อ้ายสา!” สุภาพรผงะ ทั้งตกใจทั้งขำ รัวกำปั้นลงบน
บ่าหนาไม่ยั้ง

“นางบ่คิดเลยว่าใหญ่ขึ้นมาอ้ายสิเป็นคนทะลึ่ง
ปานนี่!”

ทุบเขาจนหอบแล้วก็ผลักร่างสูงที่กำลังเผลอไผล
วิ่งออกจากอ้อมกอดเขาไปยืนอยู่ตรงประตูบ้าน

“จักแม่นปลาข่อใหญ่หรือปลาซิวอ้าวบุ๊หนิ”

“ป๊าดดดด มาดูถูกกันคักแท้ กลับมาพิสูจน์เลย!”
สาทิตทะลึ่งพรวดขึ้น ขยับเอวกางเกง

แต่ร่างระหงเผ่นแน่บออกไปนานแล้ว