BAD SAVAGE ถึงร้ายก็รัก

" มึงจะบ้าเหรอวะ? " ครูสดึงแขนเพื่อนตัวเองไว้เพื่อห้ามปราบคนอารมณ์ร้อนเอาไว้ก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้เพราะต่อเวลาอารมณ์ร้อนก็โมโหแล้วพาลไปหมด
" เออกูบ้า! คิดว่ากูจะปล่อยง่ายๆเหรอวะ! "
" ถ้ามึงรั้งเค้าไว้ได้แค่ตัวแต่ไม่ได้ใจปล่อยเค้าไปไม่ดีกว่าเหรอวะไอต่อกูเห็นน้ำค้างแล้วกูอดสงสารไม่ได้เลิกเหี้ยทีเถอะถ้ามึงรักเค้ามึงก็ทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อย.."
" กูไม่ได้รักกูทำเพื่อความสะใจ! "
" แต่มึงกำลังทำร้ายน้ำค้างนะเว้ย! "
" แล้วไง? ทำไมกูต้องสนใจกูแค่สนุกเหมือนที่กูเคยทำจะเป็นไรไปวะน้ำค้างก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่กูเล่นด้วย! "
" ไอต่อ! นี่มึงไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่ามึงรักเค้า! "
คำพูดของครูสทำให้ต่อชะงักไปมือหนาที่กำลังจะเปิดประตูรถกำแน่นเพราะเค้าเองก็ไม่รู้ว่าที่รู้สึกอึดอัดจนจะบ้าตอนนี้นั้นเป็นเพราะอะไร
" กูไม่รู้แต่กูไม่ได้รักกูก็แค่……"
เพราะความรู้สึกตอนนี้ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่เค้าเงียบไปในตอนท้ายและก็ต่อยเข้าไปที่กระจกรถดังตึงเพื่อระบายอารมณ์ ครูสถึงกับส่ายหัวไปมาเพราะรู้ดีว่าต่อเป็นพวกนิสัยปากไม่ตรงกับใจ
" ถ้ามึงไม่ได้ชอบเค้าไม่ได้รักเค้าก็ปล่อยเค้าไปอย่าไปยุ่งกับเค้าแค่เท่าที่น้ำค้างเจอมาก็หนักพอแล้วมึงเป็นคนยื่นมือเข้าไปช่วยเค้าเองไม่ใช่เหรอวะแล้วไปทำร้ายเค้าทำไม "
ต่อเปิดประตูรถเข้าไปนั่งในรถและก็ขับออกไปโดยไม่สนใจคำพูดของครูสเค้าสับสนว้าวุ่นไปหมดไม่รู้จะทำยังไงแต่เท่าที่เคยผ่านเรื่องผู้หญิงมาก็แทบทุกคนที่เค้าหลอกล่อมาเล่นด้วยแล้วก็ทิ้งเหมือนเด็กเบื่อของเล่นแต่กับน้ำค้างแตกต่างเค้ารู้สึกอยากเล่นกับเธอเรื่อยๆอยากเข้าใกล้ตลอดเวลา