เพียงจันทร์

เมื่อไฮโซหนุ่มตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองมีอะไรกับหญิงสาวกรรมกรก่อสร้างที่เนื้อตัวสกปรกไม่ต่างจากหมาเน่า แถมเป็นเหาอีกต่างหาก ความผิดพลาดเพียงชั่วคืน พลิกชีวิตเธอไปตลอดกาล และเขาที่เกลียดเธอเข้าไส้!

เขาคือนักธุรกิจค้าทองคำเศรษฐีหมื่นล้าน เธอเป็นแค่สาวก่อสร้างกำพร้าพ่อแม่ เธอเป็นลูกจ้างที่เข้ามารีโนเวตบ้านให้เขาพร้อมทีมรับเหมาก่อสร้าง อีกแค่เพียงชั่วคืน งานทุกอย่างก็จะเสร็จ และเธอก็จะได้กลับออกไป หลังจากที่นอนเต็นท์คนงานอยู่ข้างบ้านของเขามานานแรมเดือน ที่ห้องนอนของเขาที่เหลือแค่เพียงเก็บงานอีกเล็กน้อย เธอจึงจำเป็นต้องลากงานยาวยันหัวค่ำเพื่อให้ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดี สาวน้อยที่ทั้งชีวิตไม่เคยได้สัมผัสกับที่นอนนุ่ม ๆ เมื่อสำรวจดีแล้วว่าเจ้าของห้องยังไม่กลับมา เธอจึงแผ่กายที่แสนเหนื่อยล้า ปะทะร่างน้อยบนความนุ่มที่อยู่ในระดับเต็มสิบ เตียงนอน ที่นอน เซตเครื่องนอนใหม่ ที่เธอได้ประเดิมกลิ่นอายแห่งความใหม่เป็นคนแรกก่อนเจ้าของเสียอีก เธอบอกกับกายอันสุดแสนจะเหนื่อยล้าว่า

“แค่ห้านาทีเท่านั้นนะวันเพ็ญ”

สาวน้อยคงเหนื่อยล้าจากงานมาก เธอนอนหลับสนิทตรึงอยู่บนกลิ่นอายของความใหม่ไปถึงห้าสิบนาทีแล้ว เจ้ากรรม! เขากลับมาถึงบ้านแล้ว และวันนี้งานรีโนเวตบ้านของเขาก็ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาจะได้กลับมานอนที่ห้องของตัวเองเสียที แต่เธอยังคงนอนหลับสนิทตกอยู่ในภวังค์แห่งปุยเมฆอยู่เลย

วันนี้ลูกน้องคนสนิทได้จัดน้องหนูมาเพื่อเอาใจเจ้านาย

ชายหนุ่มผิวปากอย่างเฟื่องฟูในอารมณ์ เดินขึ้นบันไดตรงดิ่งไปยังห้องนอนของเขา ภายในห้องมืดมาก เขาหมุนสวิตช์ไฟ คุมโทนไฟสีวอร์มไวต์ให้อยู่ในโทนสีที่อ่อนที่สุด บนเตียงนอนของเขา มีผู้หญิงใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินแขนยาวลายทาง มีหมวกชาวนาคลุมหน้าไว้ เขายิ้มกว้าง ต้องเป็นพริกเผาแน่ ๆ เพราะพริกเผาชอบแต่งตัวแปลก ๆ เพื่อปลุกไฟในทรวงของเขาให้ลุกโชนขึ้น ครั้งก่อนก็ใส่เสื้อคอกระเช้า นุ่งผ้าถุงออกแนวเซ็กซี่ มาครั้งนี้คงประชดประชันเขาที่รีโนเวตบ้านนานแรมเดือน เลยแต่งตัวเป็นสาวก่อสร้างมันซะเลย

ช่วงที่รีโนเวตบ้าน เขาได้ไปนอนที่เรือนไม้ของคุณย่าที่อยู่ในรั้วบ้านเดียวกัน จะให้น้องหนูแวะเวียนมาหาก็กลัวคุณย่าจะแพ่นกระบาลเอา กลับบ้านดึกก็กลัวคุณย่าจะนั่งรอ ลูกชายเลยถูกกักตัวมานานแรมเดือน วันนี้จะได้ออกมาประกาศอิสรภาพสักที

หลังจากอาบน้ำอาบท่าจนสบายเนื้อสบายตัว เขาก็นุ่งผ้าขนหนูผืนสีขาวยกแผงอกล่ำเดินออกจากห้องน้ำ เห็นพริกเผายังคงนอนในท่าเดิม เขาค่อย ๆ เดินไปที่เตียงนอน นั่งลงข้าง ๆ พริกเผา แต่พริกเผาก็ยังคงเงียบสนิท จากนั้นไฟสีวอร์มไวต์ในห้องก็มืดดับลงเอง แต่ยังพอได้แสงสว่างอันเลือนรางจากโคมไฟหน้าบ้านที่ส่องรอดผ่านม่านหน้าต่างเหลือแสงสีเพียงริบหรี่

เขามิอาจอดรนทนรอได้อีกต่อไป เปลื้องหมวกชาวนาร่อนประชิดชนกำแพงห้อง ร่างเสือโคร่งขึ้นตะปบสาวน้อยก่อสร้างที่ในคราบความรู้สึกคือแม่เผาจ๋าผู้เผ็ดร้อน ริมฝีปากคุณผู้ชายที่ผ่านการเคลือบลิปมันอย่างสม่ำเสมอกำลังอัดแน่นคลั่งไคล้เคลือบความสนุกมันบนริมฝีปากสาวน้อยก่อสร้างที่ไม่เคยผ่านการเคลือบเงาแม้แต่นิด โชคดีที่ริมฝีปากของเธอไม่แตกยุ่ย แต่กลับนุ่มดูดมันอย่างน่าใจหาย

สาวน้อยสะดุ้งผวาตื่นขึ้น พยายามจะร้องว่า ‘อย่า’ อย่างสุดใจ แต่ก็มิอาจต้านทานพายุไซโคลนที่มีกำลังแรงจัดลูกใหญ่ลูกนี้ได้ พายุไซโคลนพัดหมุนผีเสื้อตัวน้อย ผจญภัยเข้าหากำแพงห้อง พัดหมุนผีเสื้อตัวน้อยถลาเล่นลมตรงบานเลื่อนหน้าต่าง พายุไซโคลนบ้าคลั่งพัดทำลายล้างทุกอย่างที่ขวางหน้า จนเหลือเพียงเสือโคร่งตัวใหญ่กับผีเสื้อตัวน้อยในสภาพเนื้อห่มเนื้อ

“คุณเอื้อ! อย่า!”